Asla Vazgeçme!

O gün basketbol üçlük yarışmasına katılacaktım. Katıldım da. Ben sırada 5.’ydim. Yavaş yavaş yarışma başlıyordu, ısınma bitti ve 1. Sıradaki çocuk başladı. Üçlüklerinin 5 tanesi girmişti, başarılıydı. Sonra 4. Çocuğa kadar böyle ilerledi ama 4. çocuk üçlüklerin 7 tanesini attı ve çok korktum kaybedeceğim diye. Tam oradan tüyecekken beni çağırdılar. Zaten bu işten vazgeçmiştim kaybedecektim. Bütün üçlüklerimi ümitsiz bir şekilde attım 5.’ye geldiğimde bir baktım hepsini attım. Sonra 9. Atışa kadar ful bir şekilde hepsini sokarak gittim ama sonuncuda döndü döndü, girmedi. Ama hiç ümitsizliğe kapılmadım ve herkesi izledim. Sonuncu çocuğa kadar kimse beni geçemedi ve sonuncu çocuk, 9 atışın 8 tanesini atmıştı. Sonuncuyu atarsa berabere kalıp ve 5 atış daha yapardık. Çocuk atışını yaptı ve tam girdi diyecekken top potadan girdi çıktı. Ve çocuk beni tebrik etti, ardından ödülü kendisi takvim etti bana ve biz çok iyi arkadaşlar olduk. Ben, hem yeni bir arkadaşım olduğuna hem de hayalimdeki Monster Notebook’u kazandığıma seviniyordum. Unutmayın vazgeçmek, her zaman kaybetmek değildir.