Daha ben 5 aylık bebekken Babam beşiğimin başında kulağıma Beşiktaş şarkıları söylermiş. Beşiktaşlılık bana babamdan kalan mirasdır. Babam ve Dedemde Beşiktaşlıdır. Babamında söylediği gibi Beşiktaşlı olunmaz Beşiktaşlı doğulur. Doğduğumda Beşiktaşlı doğmuştum zaten. Babam beni ilk kez Beşiktaş’ın yeni yapılan stadı
Vodafone Arenadaki 2. Maç olan Beşiktaş-Kayseri spor maçına götürmüştü. Çok heyecanlıydım. İlk kez bir futbol maçını canlı izleyecektim. Babam Beşiktaş tribünlerinin ruhu olduğunu söylerdi.Bunu bu maça gittiğimde daha iyi anlamıştım. Maçı 4-1 kazanmıştık. Çok sevinmiştik, Beşiktaşlı futbolcuları ve yeni stadı görmüş olmuştum. Daha sonrada Babam ben Galatasaray – Beşiktaş kupa maçına Konya’ ya götürdü. O maçta da 1-0 yenilmiştik. Çok üzülmüştüm ama Beşiktaşı asla kalbimden çıkaramazdım. Yensekte yenilsekte Beşiktaşlıydım.
Başka bir takım tutmayı hiç düşünmedim. başka deplasman maçlarına gittik. Yendiklerimiz de oldu yenildiklerimizde oldu. Ama biz Beşiktaşı desteklemeye ve sevmeye devam ettik,edeceğiz. Hayatın anlamı siyah beyazdı.