Saçımız, tenimiz, dilimiz farklı olsa da, farklı ülkelerde bir atar çocuk kalbimiz. Masallardaki gibi renkli bir dünya düşleriz hepimiz. Oyunda kim ebe olacak ya da çok şeker yenince çürüyen dişlerimizden başka ne olmalı ki derdimiz…
Dünyanın neresinde olursa olsun çalıştırılan, karınları doymayan, oyun oynayamayan çocuklar görmek beni çok üzüyor. Özellikle savaşın içinde kalan zavallı küçükler ve onların korku dolu yürekleri aklıma gelince, insanların bunlara nasıl göz yumduğuna inanamıyorum. Çünkü hayatta candan daha önemli başka bir şey düşünemiyorum.
Bazen çocuk aklımızla bir süper kahramana dönüştüğümüzü ve dünyayı kurtardığımızı hayal ederiz ya kitaplardan, filmlerden etkilenip; ben çocukların mutlu olmadığı bir dünyayı kurtarmak istemiyorum. Süper güçlerim olsa aç, susuz, zor durumda olan çocukların hayatını kurtarırım; onların hayatına güzellikler, sevgi ve mutluluk getiririm. En güzel kitaplarımı onlara hediye eder, en güzel kıyafetleri üzerlerine giydiririm. Ünlü şairin çok beğendiğim şiirinde insanlığa seslendiği gibi, dünyayı veririm çocuklara, bir balon gibi oynasınlar diye yıldızların arasında şarkılar söyleyerek, dünya ozaman görür arkadaşlığı, barışı…