İnsanın en yakın dostu dahil olmak üzere topluma karşı kendini olduğundan az göstermesi tevazu mudur yoksa kendisini aşağılamasının bir yolu mudur? Şu anki toplum kavramınızı bir köşeye bırakarak özgür iradenizle modern toplum denilince nasıl bir insan düşünüyorsunuz? Kanaatimce toplumu meydana getiren insanlarının çok kaliteli bir eğitim almış olmaları, işin özünü teşkil etmektedir.
İyi ve kaliteli bir eğitim almış olan insan her şeyden önce insanı insan yapan değerleri çok iyi bilir, kendine güvenir. Toplum içerisinde daima hal ve hareketlerinde ölçülü olmayı aklından çıkarmaz. Yalan dolanla, kendi çıkarı ile ilgili hususlara hiçbir zaman dönüp bakmaz. Tüm düşüncesi ve çabası iyiye, güzele, nasıl ulaşabilirimdir. Böyle insanlar sınırını bilen ve kendine güvenen insanlardır. Kibirden uzak, her olaya tevazu ile yaklaşan, aklı ön planda tutan insanlardır. Toplumun menfaatini daima öncelikli görürler.
Aklıma gelmiş iken sizlerin de bildiğini tahmin ettiğim Yunus Emre’nin konumuzu çok güzel ifade eden şu dizelerini hatırlatmak istiyorum.
İlim ilim bilmektir.
İlim kendini bilmektir.
Sen kendini bilmez isen,
Bu nice okumaktır.
Yukarıda anlatmak istediğim üstün nitelikli insan gayet sade ve öz bir şekilde ancak böyle anlatılabilir. İşte böyle bir insanın zaten kendini ortaya çıkarmasına, ne kadar iyi, ne kadar başarılı olduğunu anlatmaya çalışmasına gerek yoktur bence, bu zaten ortadır ve diğer insanlar her şeyin farkındadır aslında……Ancak bu Mevlana’nın dediği gibi “Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen ‘hiç’ ol’’ anlamına da gelmemelidir. Önemli olan her zaman için orta yolu yani dengeyi bulmamızdır. Günümüz dünyasında hiç olmanın da doğru bir yol olduğunu düşünmüyorum.
Tasavvuf edebiyatımızda da tasavvuf inançlarını benimseyip kendini Tanrı’ya ve Tanrısal hizmete vermiş, tasavvufla uğraşan, gizemciliği yaymaya çalışan kişiler insanlar üzerinde çok durmuşlardır. Amaçları insanı dünyevi çıkarlarından soyutlayarak ‘‘Kamil insan’’ evresine ulaştırmaktır. ‘’ Kamil insan’’ daha da ileriye giderek tek ve sonsuz varlığa kavuşarak kendini Allah’ın varlığı ile birleştirerek yok olandır.
Anlatmak istediğim biz insanlar bu dünyaya geldiysek bunun hakkını vermeliyiz çok çalışmalıyız ve dünyaya katkı sağlamalıyız, bunları yaparken, ne kadar değerli olduğumuzun ve bizi biz yapan özelliklerimizin de her zaman için farkında olmalıyız. Kim olduğumuzu hal ve hareketlerimizle göstermeliyiz, ancak bizim üstün olan özelliklerimizi kendimiz değil, bizim için diğer insanlar dile getirmeli, bizi savunmalıdır.
İnsanoğlu egosunu muhakkak ve muhakkak yenmeli, aşırılıklardan uzaklaşmalı, aklı her şeyin üstünde tutarak ölçülü bir hayat düzenini seçmelidir. Bana göre mutluluğa giden yol budur.