Çok eski zamanlardan beri insanlar birçok kelime ile tanımlanmıştır. Bunlardan en yaygın olanı “savaş”tır. Kısacası, “İnsansız savaş olmaz ve insan savaşsız rahat edemez.” Söyleyebiliriz. Peki insanlığın savaş tutkusu nereden geliyor? Belki de doğuştan gelen kişisel çıkar eğilimindendir. İki insan hiçbir şeyi paylaşamadığında kolayca kavgaya, topluma kazandırdıklarında ise savaşa yol açabilir. Öyleyse neden biri kendini en iyiye layık görsün ki? Savaşları başlatan ve milyonları öldürenlerin ortak noktası nedir?
Herkesin aynı şeyi istediği için savaşın olmadığını hayal edin. Evet, ilk bakışta demir yumrukla yönetilen komünist bir toplum gibi görünüyor. Ama en azından birbirini küçük gören ve her şeye sahip olabileceklerini düşünen iki adamın kavgası uğruna milyonlar heba edilmemiş olucaktır. Bu yüzden tek bir otoritenin yönettiği bir toplumda yaşamak isterdim. Böylece bir insanın bir kaynak elde edebilmek için savaş açmasına gerek kalmamasını sağlardık. Çünkü gezegenimizin kaynakları hepimizin olurdu, tıpkı olması gerektiği gibi, ve her an her kaynağa ulaşabilirdik. Hiç başka bir ülkedeki insanların sahip oldukları şeylere imrendiğiniz, haksızlığa uğradığınızı düşünmediniz mi? Dürüst olmak gerekirse, bunu düşündüm ve farklı bir coğrafi veya sosyal bölgede yaşadıkları için şanslı sayılan insanlardan bıktım. Herkesin tek lideri olduğu sürece ırkçılık gibi büyük bir sorun ortadan kalkacak ve bu şekilde insanlık olarak daha birlik olup birbirimize yardımcı olabiliriz. Evet, fikir ayrılıkları daha mantıklı kararlar alınmasını sağlar ama bunu kendilerini en tepede sanan ve ellerinde kontrolsüz bir güç olan insanlarla yaptığınızda, Herhangi bir anlaşmazlıkta nükleer savaş korkusu vardır. Belki yalnız ötenazi lideri de savaşı destekliyor ama savaşacak kimse yoksa korku neden? Hepimiz aynı ırktan geliyorsak, aynı ihtiyaçlara, hedeflere, değerlere sahipsek, neden aynı lidere sahip olmayalım? Dünyanın kuzey tarafındaki insanların lideri, ekvatordaki insanların lideri, Amerika’da yaşayan insanların lideri bir karar vermeye çalışır ve eğer biri bile reddederse sonuç felaket olur. Hem neden kuzey, ekvator, Amerika … diye ayırıyoruz ki? Buradaki önemli kelime “insan” ve yaşadığımız yerin bunu da değiştirdiğine inanmıyorum. Gereksinimlerimiz aynı ise buna ulaşma şansımız da aynı olmalı.
Evet belki dünya halkı ile liderin fikirleri bazen çatışabilir. Ne de olsa altı milyar insanın da fikrinin aynı olmasının imkanı yok. Eğer farklı liderler olursa bu her ayrı fikre sahip insanı bir lider manipüle ederdi ve kaçınılmaz bir dünya savaşı olurdu. Tamam belki liderler olmadan da savaşlar çıkardı ama bunlar olsa olsa iç savaş olurdu ve sonunda uzlaşmaya varılırdı. Günümüzün aksine, sanki oyun oynuyormuş gibi, insanların hayatını riske attıklarının farkında olmadan güç gosterileri yapılmazdı. Bu nedenle eğer değiştirme şansım olsaydı ikinci kere düşünmeden tek otoriteli bir yönetimi seçerdim.