İş çıkışı sahilde yürümek istedim. Rüzgâr tatlı tatlı yüzümü okşarken içim huzurla doldu. Denizin yüzeyinde sektirmek için yerden bir taş almak için eğildiğimde içimde birden […]
Devamını okuEtiket: Hiçlik
Gri Toz Tutmuş Büstler
Gri hakimdi bu tabloya. Sanki ölü bir insanın bedenine benziyordu her şey, her renk. Çürümenin sessiz bir orkestrasından bir çalgıydı, her varlık; özellikle kömür karasıydı […]
Devamını oku
Sessizliğin Sesi
Kuşların sesiyle beraber uyandım. Hava bugün güneşliydi. Saat neredeyse dokuza geliyordu. Ben de genellikle bu saatlerde kalkardım, fakat bu gün sanki ters giden bir şeyler […]
Devamını oku
Hiçlik
Bu dünyaya gelmemiz için bize fikrini soran olmadı. İsteyip veya istemediğimizi kimse sorgulamadı. Bir an da gözlerimizi açtık ve kendimizi bu dünyada bulduk. Belki biz […]
Devamını oku
Hiçlik
“Evimin yakınındaki ormanda her sabah ve her akşam düvenli olarak yürüyüş yapıyorum.O günde akşam yürüyüşüne çıkacaktım havada hafif hafif yağmur çiseliyordu ama köpeğim Collie huysuzlaştığı […]
Devamını oku
Dışarıda Aranan Benlik
Benlik , sonsuzluğun bile içini dolduramadığı, hiçliğin doldurduğu o devasa kavram. Benliğimi mi ortaya koyup yaşamalıyım, yoksa benliğimi sadece ben mi hissetmeliyim?Montaigne kendini az göstermek […]
Devamını oku
‘Hiç’liğe Giden Yolda Kaybettiklerimiz
Her insanın hayattaki en büyük emellerinden biri mutlaka bağımsız ve eşsiz bir birey olarak farkını ortaya koyabilmek, dünyada kendine ait bir iz bırakmaktır. Her birimiz […]
Devamını oku
İstanbul’un Eski Nefesi
Yorgundu. Hem bedenim hem de ruhum. Sanki dokunduğum her şey birer birer soluyor ve ben de buna izin veriyordum. Ellerimin titremesine alışkındım ama vücudumun titremesine […]
Devamını oku
Hiçliğin İçindeki Yıldız
Sabah saat yaklaşık olarak 12.00 gösteriyordu fakat ev hala sessizdi. Sanki herkes bir hiçliğin içinde kaybolmuştu. Bir kuş bile şakımıyordu. Kasaba koca bir boşluktu sanki. […]
Devamını oku