Bir insan en fazla ne kadar çığırından çıkabilir. Yasalara uymayan bir insan şeytan mıdır? Yoksa yasalar sadece bir takım insanın kurduğu insanı kısıtlayan birkaç kâğıt parçası mıdır? En önemlisi yasalar bir insanı tamamen durdurabilir mi?
Bir insanın içinde her zaman kötü bir taraf vardır. Engellenemez, açığa çıktığında da durdurulamaz bir güçtür bu. İnsanın hayvani duygularını besler ve canileştirir. Belki mantıklı düşünemeyeceği duruma getirir. Genel deyimiyle insanı canavarın ta kendisi yapar. Bir insan hiç düşünmeden başka bir canlının boynuna onun hayatla bağını kesmek için sarılabilir mi? Bu kadar kolay mıdır bu? Ellerini kontrol edemez mi bir insan? Veya beynini? Belki de sonu olmayan düşünceler virüs gibi yayılmıştır ruhuna. Kendini kontrol edemez. Belki uğraşsa kendini durdurma gücüne ulaşabilir, ama mantığını kullanmayı reddedip pişman olmayacağına emin olduğu bir hareketi kolayca uygulayabilir karşısındakine. Yasaları ihlal eder ve bu durum açıkçası onu pek korkutmaz. Korkmadığımız bir şeyi uygulama şansımız yüksektir. Sahi bir canlı yasalardan korkmaz mı? Yasalardan çekinmeyen insanlar olduğu için daha ağırlarını mı ortaya koymalıyız? İnsanları bu yolla durdurabileceğimizi düşünmek saçmalıktır. Çünkü yasak olan bir durum insana daha çekici gelir. Kana susamış
gibi daha çok arzular onu. Belki de hiç yapmaya niyeti olmadığı bir şey aklını çeler, sadece yasak olduğu için. Düşüncelerinde boğulur ama aklından çıkaramaz. Önce birini bir yerden itme düşüncesi gibi küçük fikirlerle başlayıp ufak bir rahatsızlık verir o kişiye. Sonra giderek büyür bu düşünce, katlanarak artar vereceği zarar. Belki yıllarını birlikte geçirdiği, her saniye yanında olduğu bir insanı bile yabancılaştırır kafasında. Zarar vermekten çekinmez. Her zaman istediğini alabileceğini düşünür. İstediği olmazsa anında sinirlenir. Yapacağı şeyin yasak olduğunu biliyordur ama onu durdurmak için belki de tek bir sebep yoktur. Hastalıklı bir düşünce aslında bu. Belki de bir bahane “yapmamak için bir nedenim yoktu” cümlesi. Cümlenin üzerine oturup düşündükten sonra o kişiye “yasalar seni durdurmak için bir sebep değil miydi?” diyebiliriz. Hiç aklına gelmemiştir ki. Belki sonu gelmeyen düşünceleri bulunan aklından bu düşünce bir defa geçmemiştir bile.
Yasa tanımaz insanları yok etmek mümkün değildir. Her ne kural getirirseniz getirin bunu yapmanız imkansızdır. Bunun tek ve açık bir sebebi var. Hepimizin bildiği ama üzerinde durup düşünmeye kafa yormadığı bir cümle. “Her insan düşünür”. Düşünüp sorgulayan bir insanı yasalarla sınırlayamazsınız. Hele karşınızda bağımsız düşünen biri varsa bu imkansızdır. Düşüncelerimizin sınırının olmaması bu yönden dehşet verici bir şekilde korkunç gelir insanlara. Aslında sınırlama isteğimiz yani yasalarımız da bu korkuyla yüzleşmek için kendimizi avutma biçimimizdir. Çünkü düşünen bir insanın yaratamayacağı kötülük yoktur.