Hani bir söz vardır ya “Bir gün her şey biter ama söylenmemiş sözlerin izi kalır.” diye. İşte bu söz, bence çok anlamlı sözlerden biri. Bunu en iyi anlatmanın yolu, yaşadıklarımızdan örnek vermektir. Bu yüzden ben de bunu size kendi hayatımdan örnek vererek anlatacağım.
Ben ilkokuldayken hiç sevmediğim bir kız vardı. Kızın adı Cemre’ydi ve sürekli beni kızdırıyordu. Üstelik bir de kız, sınıftaki diğer yakın arkadaşlarımla da yakın olduğu için, onlarla bir şey yaparken sürekli beni dışlıyordu. Bu duruma ben çok üzülüyordum. Üstelik kız, bir de sınıfın en popüler kızı olunca neredeyse sınıftaki tüm kızlar ve bazı erkekler de dahil, Cemre’yle oynuyordu.
Ben 1. ve 2. sınıftayken kızın diğerleriyle oynamasını pek önemsemiyordum. Çünkü 1. ve 2. sınıftayken Cemre o kadar da popüler değildi. Daha sonrasında tam da biz 3. sınıfa geçtiğimizde okulun popüler kızı olmaya başladı. Ondan asıl hoşlanmama nedenim, sınıftaki bazı kişilere, aramızda yaşadığımız bir tartışmayı sadece kendi görüşüyle anlatmasıydı.
Bu konuya şimdi geriye dönüp baktığımda o kadar çok şey söylemek istiyorum ki Cemre’ye. Onlardan biri de, o gün onun bakış açısından anlattığı her şeyi olduğu gibi anlatmak, ona içimdeki kini ve öfkeyi kusmak. Ona bağırmak, sınıftaki herkese onun benimle ilgili yalan yanlış şeyler anlatıp beni sınıftakilere farklı gösterdiğindeki foyalarını ortaya çıkarıp onu rezil etmek istiyorum.
Dediğim gibi, bu olayları şu anda unuttum gitti ama söyleyemediğim, söylenmemiş sözlerin izi kaldı. Tıpkı bu sözde söylendiği gibi. Bence ilk başta da söylediğim gibi, bu söz çok anlamlı bir söz. Bu sözün anlamını gerçekten, bu sözü hatırlatacak bir olay yaşadığınızda çok daha iyi anlayacaksınız.