Çocuklarımıza yaşanabilir bir dünya bırakalım.” sözü, günümüzde sıkça duyduğumuz anlamlı bir çağrıdır. Bu cümle, yalnızca bir temenni değil, aynı zamanda bir sorumluluğun, bir borcun ifadesidir. Yaşadığımız dünya, sadece bizim değil; bizden sonra gelecek çocukların, torunların ve nice nesillerin evidir. Ancak bu evi onlara nasıl bırakacağımız, bugünden attığımız adımlarla şekillenir. Yaşanabilir bir dünya, doğanın, insanın ve geleceğin uyum içinde var olabildiği bir yer olmalıdır. Bu yazıda, böyle bir dünyanın nasıl olması gerektiğini betimleyeceğim.
Yaşanabilir bir dünya, öncelikle doğayla barışık bir yaşamı gerektirir. Gökyüzünün maviliğini, toprağın bereketini, suyun berraklığını korumak bu dünyanın temelidir. Şehirlerde gri betonlar yerine yeşil parklar, asfalt yollar yerine ağaçlı yürüyüş yolları olmalıdır. Sabahları kuş sesleriyle uyanılan, tertemiz havanın solunduğu bir yaşam alanı düşünün. Çocuklar oyun oynarken doğayla iç içe olmalı, toprakla temas etmeli, gerçek bir yaşam alanını deneyimlemelidir.
Denizler plastikle değil, rengârenk balıklarla dolu olmalı. Ormanlar yok edilmemeli; aksine korunmalı, büyütülmeli. Enerji, doğaya zarar veren fosil yakıtlardan değil; güneş, rüzgar ve su gibi yenilenebilir kaynaklardan elde edilmelidir. Yaşanabilir bir dünya, sadece çevresel anlamda değil; sosyal ve kültürel anlamda da adil olmalıdır. İnsanların barış içinde yaşadığı, eğitim, sağlık ve barınma gibi temel haklara herkesin erişebildiği bir düzen kurulmalıdır.
Ayrıca, insanların tüketim alışkanlıkları da değişmelidir. Gereksiz israfın yerine paylaşım kültürü geliştirilmeli, geri dönüşüm ve yeniden kullanım yaygınlaştırılmalıdır.sağlıklı beslenmeyle alakalı okullarda dersler verilmeli insan sağlıgı daha ön planda olmadır. Medyada, okulda ve aile içinde çevre bilinci sürekli olarak desteklenmelidir. Çünkü yaşanabilir bir dünya yalnızca sistemlerle değil, bilinçli bireylerle mümkündür. Her birey, küçük de olsa katkı sunabileceğini bilmeli ve buna göre hareket etmelidir.
Sonuç olarak, yaşanabilir bir dünya; sadece bugünün değil, geleceğin de ihtiyaçlarını gözeten bir anlayışla inşa edilmelidir ki ileriki jenerasyonlara bırakabilecek bir dünyamız olsun. Her birey, bu dünyada bir iz bırakırken doğaya, insana ve zamana saygı göstermelidir. Çocuklarımıza temiz hava, içilebilir su, sevgi dolu bir çevre ve umut dolu bir gelecek bırakmak en büyük görevimizdir. Unutmamalıyız ki dünya bize miras değil korumamız gereken bir habitattır, gelecek nesillerden ödünç alınmış bir emanettir. Bu emanete sahip çıkmak hepimizin görevidir.