Bir ülkenin kültürel mirasını koruma yöntemleri konusunda iki temel yaklaşım öne çıkmaktadır: Turizmi teşvik ederek mirası tanıtmak ve koruma altına alarak halkın erişimini sınırlandırmak. Ancak en etkili yöntemin bu iki yaklaşımın dengeli bir şekilde birleştirilmesi olduğu söylenebilir.
Turizmin teşvik edilmesi, kültürel mirasın ulusal ve uluslararası düzeyde tanınmasını sağlayarak ekonomik faydalar yaratır. Turistlerden elde edilen gelir, restorasyon ve bakım çalışmalarına kaynak oluşturabilir. Aynı zamanda turizm sayesinde kültürel mirasa yönelik farkındalık artar ve halk, geçmişine dair daha fazla bilgi edinme fırsatı bulur. Ancak kontrolsüz turizm, tarihi yapılar üzerinde fiziksel aşınmalara neden olabilir ve kültürel yozlaşmayı beraberinde getirebilir.
Diğer yandan, kültürel mirası tamamen halktan ve ziyaretçilerden uzak tutmak, mirasın korunmasına yardımcı olabilir ancak uzun vadede toplumun kültürel bağlarını zayıflatabilir. İnsanlar, günlük yaşamlarında karşılaşmadıkları bir mirasa karşı aidiyet duygusu geliştirmekte zorlanabilir. Ayrıca halkın bilinçlenmesini sağlamak, mirasın korunması için önemli bir adımdır.
Bu nedenle kültürel mirası hem koruyan hem de halkla ve turistlerle bilinçli bir şekilde buluşturan sürdürülebilir bir yaklaşım benimsenmelidir. Kontrollü ziyaretçi politikaları, bilinçlendirme kampanyaları ve yerel halkın sürece aktif katılımı, mirasın korunmasını ve yaşatılmasını sağlayan en etkili yöntem olacaktır.