Eğer bir bulut olsaydım gökyüzünde süzülen, hafif ve özgür bir varlık olurdum. Her gün farklı bir manzara görüp yeni yerler keşfederdim. Bazen güneşin ışıklarıyla parıldar, bazen de yağmur olup toprağa düşer, doğayı canlandırırdım. Bir sabah, bir kasabanın üzerinden geçerken, evlerin çatılarından yükselen dumanları, çocukların neşeli seslerini ve kuşların şarkılarını izlerdim. Kimse beni görmezdi belki ama ben her geçen anla bir iz bırakırdım.
Bulut olmak, geçici olmak demekti. Bir an var, sonra kaybolurum ama her an bir parça güzellik sunardım. Bazen rüzgarla süzülen, bazen yağmur olup insanlara dokunan bir varlık olmak, bana özgürlüğün anlamını hatırlatırdı. Kimse beni hatırlamazdı belki ama ben her yere dokunarak, her anı özel kılardım. Çünkü bulut olmak, dünyayı farklı açılardan görmekti; her anı bir iz bırakıp geçmekti.
Her yerde olmak, her anı yaşamak, bir bulut olmanın güzelliğiydi. Her yeni gökyüzü, keşfedilmemiş bir dünyaydı. Ve ben, her zaman bu sonsuz yolculuğun bir parçası olurdum.