Yazın tam ortasındayız. New York merkezden ailemle Niagara Şelaleleri’ne doğru gidiyoruz. Yarım saat sonra Niagara Şelaleleri’ne vardık. Parkın dışarısından Şelalelerine görünüyor, huzurlu huzurlu masmavi kurdeleler gibiler. Şelalelerin kayalıklara çarpmasından dolayı tuzlu su buharı yüzüme çarpıyor, gözlerim yaşanıyor tuzlu olmasından ötürü. Bazen çok paranoyak bir ruhh halinde oluyorum, şu anda da öyleyim. Telefonumun düşmemesine özen göstererek sıkıca tutuyorum. Karar verdim: Her ne kadar telefonu düşürme tehlikem varsa da güzel bir resim çekiceğim.
Şelalelerin tam önünde duruyorum. Karşımdaki manzara müthiş: Üç dört tane şelaleden sular görkemli görkemli akıyor. O buz mavisi suların dibindeki bulutlar şelalelere sonsuzluk katıyor. Evet, mevsim yaz, hava çok sıcak ancak ben Şelalelerin karşısında ürpermeden duramıyorum. Yedi sekiz kez tam resmi çekeceğim sırada ya bir kuş menzilden çıktı veya girdi, resmi ya titrerken çektim ya da gözümü kırptığım için anı kaçırdım. Ama en sonunda rüyalarımı süsleyen mükemmel resmi çektim. Tam kardeşime çektiğim resmi gösterecektim ki kardeşimin suratı ilgimi çekti.
Duygular en doğru olarak insanların yüzlerinden belli oluyor. Bir çok tabloda bile bu belli. Önümdeki tabloda, şelaleler özne, insanlar destek. Kimlerin Niagara Şelaleleri’ne ilk defa geldiği besbelli. Ya ağızları ya da gözleri açık ama normal bir açıklık değil bu. Ya fal taşı ya da beş karış büyüklüğünde. Tabloda bu destek özenin daha da öne çıkmasını, daha da görkemli olmasını sağlıyor.
Arada bazı hayvanlar da gemiler de bulutlar da tabloya dahil olmuyor değil. Kuşlar ve sincaplar çıkardıkları seslerle tabloya canlılık ve aksiyon katarken gemiler, balıklar, bulutlar insanların kalplerine su serpiyor.
İnsanların şaşkınlığı azaldıktan sonra hepsi ritim içinde ya fotoğraf makinelerini ya da telefonlarını ceplerinden çıkarıyorlar, az da olsa sindirebildikleri manzarayı anı kaçırmamak için seri seri resimliyorlar şelalelerin manzaralarını sonsuza dek saklama umuduyla. Şiddetli ve popüler resimleme isteği azıcık bile sönmeden gökyüzü kararıncaya dek sürüyor. Elbette ki hayvanların ve balıkların kendi yuvalarına, yavrularına geri dönme isteği ağır basıp gözden çekilmeleri de insanların fotoğraf çekmelerinin azalmasının sebeplerinden biri.
Havanın kararmasıyla şelalelerden ayrılanlar arasında biz de varız. Yoğun günün sonrasında oldukça yorulmuş, ilgimizi çeken süs eşyalarını almış, mutlu bir şekilde otele geri dönmek için can atıyorduk. Yorgunluğa rağmen yüzümde silemediğim bir sırıtış vardı. Oldukça keyifliydim. Ne de olsa görmeyi yıllardı oldukça çok isteğim Niagara Şelaleleri’ne gelmiştik.