Ben her zaman uçmak istedim. Ben Ayça seninle birlikte bu masalı yazacağız şimdi.
Bir gün uyumadan önce uçmayı diledim. Uçmayacağımı fark edince uyudum ama bugün çok şaşırdım Çünkü uçuyordum. Havalara hatta tavana değiyordum. Kendim çok şaşırdım. Sonra anneme söyledim. Annem bunu duyunca şaşırdı. Benim uçmayı bırakmam için dua etmeye başladı. Babama da söyledim. O da bizimle aynı tepkiyi verdi. Ben babama söylerken annem çoktan çok ağır bir ayakkabı almış. Ayakkabıyı hızlıca giyip okula gittim. Sonra okulda hiç kimseye söylemedim. Annem beni bugün erken almıştı. Zaten erken almasını isteyen bendim. Çünkü herkes benden şüpheleniyordu. Annemle yemek pişirirken yüzümün fırının üstünde çok büyük olduğunu fark ettim.
Uçmanın geçtiğini fark edince mutluluktan havalara uçtum ama aslında geçmemiş. Bunu mutlu olunca anladım. Hayatıma böyle devam ettirince benim için çok kolaydı.
1 yıl sonra… Anne ! Ben uçmaktan bıktım. Aaa beni yazmaya başlamışsın. Artık uçmayı kesmiştim. Tabi bir daha uçmayı dilemeyecektim. Yoksa neler olacağını biliyordum.
Yazan : Elif Sözen