Bir zamanlar İsmail adında bir çocuk varmış. İsmail’in doğum günü yaklaşıyormuş ve o bu özel gün için adeta can atıyormuş. Her gün, doğum gününe kaç gün kaldığını sabırsızlıkla sayıyormuş.
Bir gün, her zamanki gibi sabah okula gitmiş ama okulda büyük bir değişiklik varmış. Okulun tüm duvarlarına rengârenk afişler asılmış. İsmail merakla afişlere bakmaya gitmiş. Bir de ne görsün! En sevdiği oyunun turnuvası başlıyormuş!
İsmail, büyük bir heyecanla öğretmeni Mustafa Bey’e katılmak istediğini söylemiş. Mustafa öğretmen, bu isteğe hiç şaşırmamış ve hemen İsmail’in adını listeye yazmış.
İsmail, adını yazdırdıktan sonra heyecanla arkadaşlarının yanına koşup turnuvaya katılacağını anlatmış. Ancak arkadaşları, onun da turnuvada olduğunu duyunca biraz üzülmüşler. Çünkü İsmail bu konuda gerçekten çok başarılıymış.
Eve vardığında, yarışmaya katıldığını sevinçle annesine anlatmış. Annesi de bu habere çok sevinmiş ve İsmail’i desteklemiş. İsmail haftalar boyunca turnuva için büyük bir azimle çalışmış.
Ancak turnuvaya o kadar yoğunlaşmış ki doğum gününü tamamen unutmuş!
Turnuva günü, okula gitmiş fakat günün sonunda üzgün bir şekilde eve dönmüş. Çünkü turnuvayı kazanamamış. Fakat tam kapıyı açtığında…
SÜRPRİZ!
Evde herkes toplanmış ve ona doğum günü sürprizi hazırlamış! Balonlar, pastalar, hediyeler… İsmail’in gözleri parlamış. Herkes ona kapıyı açtığında ne hissettiğini sormuş. O da şöyle demiş:
“Sizi karşımda gördüğümde kalbim yerinden çıkacak sandım.”
O gün, İsmail hayatının en güzel doğum gününü yaşamış ve okulda yaşadığı yenilgiyi unutmuş.