Bir gün heyecanla yatağımdan kalktım çünkü bugün arkadaşlarımla birlikte dağ tırmanışı yapacaktık. Hızlıca elimi yüzümü yıkayıp kahvaltımı ettim ve apar topar evden çıktım. Arabama bindiğimde saate baktım ve gecikebileceğimi gördüm. Strese kapılıp hızlandım.
Oraya vardığımda hemen arkadaşlarımın yanına gittim. Tırmanış öncesinde bir kahve içmeye karar verip bir kafede oturduk ve kahvemizi içtik. Kahvemiz bittiğinde hepimiz tırmanma yerine gidip 1 saat süren bir eğitim aldık. Sonrasında dağa tırmanmaya başladık.
Dağ o kadar dikti ki yukarıya bakınca dağın zirvesini görmek yerine bir buz tabakası görünüyordu. Bir süre kolay yerleri tırmandıktan sonra zor yerler gelmeye başladı ve tırmanırken biraz zorlandık. Birden, yer sallanmaya başladı ve dağın en zirvesinden karlar bize doğru gelmeye başladı. Evet, bu bir çığdı. Hemen aşağıya inmeye başladık ve var gücümüzle bir kafeye doğru koştuk. Çığ bizden çok daha hızlıydı.
Saniyelerle yarışıyordum, bir mucize gerçekleşse diye düşündüm ve o anda çığ birazcık yavaşlamaya başladı. Rüzgar, o yöne doğru esiyordu. Biz de bu fırsattan yararlanıp mekânın alt katına geçip bekledik. Biraz bekledikten sonra çığ bitti ve herkes hızla arabasına binip evine gitti. Biz de öyle yaptık. Sonrasında eve geldiğimde kendimi yatağa atıp uyudum.