Çarşamba günü beden eğitimi öğretmenimiz sınıfa girip “Tam bir ay sonra okulumuzda koşu yarışı yapılacak ve bu yarışma göl kenarında olacak.” dediğinde büyük bir sevinç duymuştum. O günden itibaren durmadan her gün çalıştım. Beslenmeme dikkat ettim ve her gün yarım saat koşarak kendimi hazırladım. Sonunda yarış günü geldi. Tüm emeğimin karşılığını almıştım çünkü yarışmayı birinci olarak tamamladım. Cuma günü, tören sırasında Bihter Hoca bana sertifikamı verdi ve Ankara’daki tüm okulların birincileri arasında yapılacak başka bir yarışmadan bahsetti. Hem çok sevinmiş hem de biraz korkmuştum. Üstelik bu yarışmanın üç ay sonra yapılacağını da söylemişti.
Tıpkı ilk yarışmaya çalıştığım gibi, okullar arası bu büyük yarışma için de disiplinle antrenman yaptım. Yine de içimde bir korku vardı, çünkü diğer okullarda benden daha hızlı koşan çocuklar olabilir diye düşünüyordum. Derken o büyük gün geldi çattı. Yarış başladı ve bitiş çizgisine yaklaşırken herkes birbirine çok yakındı. Saniyelerle yarışıyorduk. “Bir mucize olsa…” diye düşündüğüm anda gerçekten bir mucize oldu! Bir anda herkesi geçtim ve yarışmayı birinci olarak tamamladım. Ne olduğunu tam anlayamamıştım ama sonucun ne olduğu kesindi: Kazanan bendim! Çok mutlu ve gururluydum çünkü azmim, çalışmam ve inancım bana bu başarıyı getirmişti.