Bir gün, herkesin iç sesini duyabildiğimi fark ettim. Uyandığım gibi yataktan hızlıca kalktım. O anda başım aniden, çok kötü bir şekilde ağrımaya başladı. Hemen annemin yanına koştum. Ona, neden uyanır uyanmaz başımın ağrımaya başladığını sordum.
O sırada annemin iç sesini duydum:
“Neden kimse doğum günümü kutlamadı?”
Annemin doğum gününü kutladığımda, yüzünde bir gülümseme belirdi. Bu beni hem şaşırttı hem de sevindirdi.
Sonra okula doğru yola koyuldum. Okula varınca en yakın arkadaşımın yanına gittim ama iç sesini duyunca şok oldum:
“Bu kız yine mi geldi!”
O an anladım ki, en yakın arkadaşım aslında bana karşı içten içe olumsuz duygular besliyormuş. Kalbim kırıldı. Artık hiç arkadaşım kalmadığına emindim. Bütün günümü ağlayarak geçirdim.
Derken bir kız yanıma geldi. İç sesinden şunu duydum:
“Bu kız ne kadar da tatlı.”
Bunu duyunca çok mutlu oldum. Onunla en yakın arkadaş olduk. O kadar tatlıydı ki anlatamam.
Eve döndüğümde annemin yemek yaptığını gördüm.
Aç değilim, diyerek hemen odama koştum ve bu iç sesleri duyma durumu hakkında araştırma yapmaya başladım.
Birçok siteye bakmama rağmen hiçbir bilgi bulamadım. Bu olayın artık bitmesini dilemeye başladım. Gerçekten çok yorulmuştum.
Ertesi sabah uyandığımda, artık hiç kimsenin iç sesini duyamadığımı fark ettim. Bu beni açıkçası çok mutlu etti. Kendi kendime sormadan edemedim: Bu bir rüya mıydı, yoksa gerçek mi?