Sabaha karşı uyandığımda yatağımın yanında bir kitap buldum. “Bu kitabı kim buraya koymuş olabilir?” diye düşündüm. Heyecanla kitabı okumaya başladım. Kitap beni derinden etkilemişti. Konusu “Cumhuriyete Yolculuk” idi.
Sabahtan akşama kadar kitabı elimden bırakmadım. Saat 21.30 olmuştu ve yatma vakti gelmişti. Gözlerimi kapattım ve uykuya daldım. Rüyamda beyaz giysili birini gördüm. Merakla adını sordum.
“Adım Cumhuriyet.” dedi. Çok şaşırmıştım. Ona sorular sormaya başladım:
– Peki, neden geldin?
Cumhuriyet cevap verdi:
“Siz gençleri merak ettim. Ben sizin sayenizde yaşıyorum.”
Bu söz beni çok etkiledi. Bir soru daha sordum:
– Peki, bize ne söylemek istersin?
Cumhuriyet’in gözleri doldu ve dedi ki:
“Ben eşitliğin, özgürlüğün ve adaletin sesiyim. Sizler Türk gençlerisiniz! Sizlerle gurur duyuyorum.”
O kadar anlamlı ve güzel bir söz söylemişti ki, söyleyecek bir şey bulamadım. Tam onun elini tutacakken annemin sesiyle uyandım.
Cumhuriyet’in sözleri hâlâ aklımdaydı. Okul için arabaya bindiğimde rüyamı düşünüp duruyordum. Kitabın konusunu iyice anlamıştım. Bu sırada ödevim aklıma geldi. Ödevimin konusu Atatürk’ün bir sözüydü. Kitabı açıp sözünü aradım ve buldum:
“Cumhuriyet, bilhassa kimsesizlerin kimsesizidir.”