Bir gün yolda yürürken binlerce insanın zihnini okuyabildiğimi fark ettim. Beynim çok yoruldu, aklım karıştı. Bu yüzden gücümü kapatmaya karar verdim ve sadece yardıma ihtiyacı olan insanların zihnini okumaya söz verdim.
Yürürken bir evsizin zihnini okudum. Yanına gittim ve ne istediğini öğrendim: Para ve yiyecek istiyordu. Ona istediği şeyleri verdim, hatta onun için küçük bir ev bile yaptım. Bana teşekkür ediyordu ama ben, “Ne demek, teşekkür etmene bile gerek yok,” dedim. Çünkü bu gücümü ihtiyacı olan insanlar için kullanacağıma kendime söz vermiştim.
Sonra eve geldim. Annemin zihninden geçenleri okudum ve: “Sen geç dinlen, ben diğer işleri toparlarım,” dedim. Ona yardım ettim. Daha sonra anneme bu gücümden bahsettim ama o söylemeden önce de ben bu gücü iyilik yapmak için kullanacağıma söz vermiştim.