Gözlerimi açtığımda gördüklerime inanamadım. Odamda her zamanki perdeler duruyordu ama sanki farklı bir ışık vardı, mor mu pembe mi tam anlayamadım. Bir an kalkayım dedim ama ayağa kalkınca sanki zemin hafifçe titredi, belki de ben titriyordum, tam emin olamadım çünkü uykum daha tam açılmamıştı. Koridora çıktım, ev normaldi ama bir tuhaflık vardı; mesela televizyon açıkmış gibi ses geliyordu ama televizyon kapalıydı. Annem de ortada yoktu, aslında her sabah bana “Hadi kalk okula geç kalma” diye seslenirdi.
Mutfakta yarım kalmış bir çay bardağı duruyordu fakat duman çıkmıyordu, yani belli ki bir süre önce bırakılmıştı ama kim bırakmış, nereye gitmiş hiç anlamadım. Merak ettim, dışarı baktım ve sokakta kimseyi göremedim. Normalde sabah sitenin önünde en az iki tane köpek olur ama hiçbiri yoktu, sadece kapının önünde bir poşet rüzgârdan sallanıyordu. Sonra birden gökyüzünde morumsu bir ışık çaktı ama şimşek gibi değildi, sessizdi. Bir ara kedimiz gibi bir şey gördüm sokağın ucunda ama kedimiz evde olması lazımdı, o yüzden baktım ama emin olamadım. Sonra bir daha kafam karıştı, acaba hâlâ rüyada mıyım diye kendimi cimcikledim ama acıdı. Demekki rüyada değildim
Korkup eve geri girdim, kapıyı kapattım ve nefes nefese kaldım. Tam o anda telefonum çalmaya başladı. Numara bilinmeyendi ve arayan kişi çok kısık bir sesle “Sakın dışarı çıkma” dedi ama devamını anlamadım çünkü ses kesildi. O an tüylerim diken diken oldu. Bir süre yatağıma oturup bekledim, acaba bir şey olacak mı diye ama hiçbir şey olmadı. En son kendi kendime “Herhalde ben yanlış gördüm, uykum vardı,” dedim ama yine de sabahları gözlerimi açarken bu kadar rahat olmayacaktım artık.
Bir gün yatağımda öylece otururken bir anda kapıdan çok hafif bir tıkırtı geldi. Sanki biri kapının kolunu yavaşça oynattı ama belki de rüzgârdı, emin olamadım. Cesaret edip koridora çıktım ama ışık bir anlığına gidip geldi, bu da beni iyice gerdi. Telefonuma tekrar baktım, hiçbir bildirim yoktu, hatta internet bile çekmiyordu. “Kesin modem bozuldu,” dedim ama içimden bir ses bunun modemlik bir durum olmadığını söylüyordu. Sonra annemin sesini duyar gibi oldum, çok uzaktan “Evden çıkma!” dedi sanki, ama gerçekten duyup duymadığımı bile bilmiyorum. O an kalbim hızlandı ve ne yapacağımı bilmeden yine odaya koştum.
Devam etmek üzere…