Benim adım Amina, sekiz yaşındayım.Çok erken uyanırım.Karnım açtır ama evde yiyecek yoktur.Annem elimizde kalan azıcık unu suyla karıştırıp lapa yapar. O bizim kahvaltımız olur. Ablamla birlikte su getirmek için dereye yürürüz. Yol uzun ve sıcak olur.Ayağımızda ayakkabı olmadığı için taşlar canımızı acıtır.Okula gitmeyi çok isterim ama çoğu zaman gidemem. Su taşıyıp anneme yardım etmem gerekir.Öğlen olunca gölgenin altında otururuz.Annem birazcık sebze bulursa pişirir.Bazen hiçbir şey bulamayız o zaman sadece su içeriz.Akşam olunca yıldızlara bakarım.Karnım aç ama yine de bir gün doyduğum, oyun oynadığım, okula gittiğim günün hayalini kurarım.O günü sabırsızlıkla bekliyorum.
(Visited 1 times, 1 visits today)