Günümüzde bir çok çocuk ve genç geçmişte insanlara göre daha yalnız hissetmeleri hakkında konuşmalar son dönemlerde gündemde. Bu yalnızlığın bir çok nedeni varken genel nedenlerden biri teknolojik ve sosyal nedenler olabilir. Teknoloji gün geçtikçe gelişiyor ve insanlar da aynı hızla daha da fazla teknolojiyi günlük hayatlarında kullanmasına yol açıyor. hayatın hızla değişmesi alışkanlıklar ve topluluğun değişmesi yalnızlık duygusunu artmasına neden olabiliyor.
Çoğu insan çok büyük ihtimalle teknolojinin hayatımızda ki etkilerini farkındadır. Son yaklaşık on yılda çocukların teknolojik alet kullanma seviyesi yüksek oranda artmıştır. Eskiden çocuklar zamanlarını dışarıda parklarda veya sokaklarda geçirirlerdi. Bu sayede her yeni arkadaşlıklar kurar hem de fiziksel aktiviteler yapardı. Günümüzde de bir çok çocuk ve genç boş zamanlarını teknolojik aletler kullanarak geçiriyor. Sanal arkadaşlıklar kurup dışarıda sosyalleşmekten uzaklaşıyorlar. Sanal arkadaşlıklar da bir nevi arkadaşlık olsa da gerçek, eski zamanki arkadaşlıklar kadar doğal ve derin bir bağ kurduramıyor. Çocuklar saatlerce ekrana bakarak iletişim kurma becerilerini geliştiremeyebiliyorlar. Bu da insan becerilerinin gelişmemesi neden oluyor.
Aile yapılarındaki değişimlerde bu yalnızlık duygusunun büyük faktörlerinden biri olabilir. Günümüzde çoğu ailede ebeveynler eskiye göre daha çok çalışıyor. Bu durum çocuklarla geçirilen zamanın azalmasına sebep olabiliyor. Temel aile bağı kurulmazsa çocuklar gelecekte sosyalleşmede zorluklar çekebiliyorlar. Eskiden geniş ve kalabalık aileler mevcutken, şimdi daha izole ve sadece çekirdek aile olarak vakit geçirmek tercih edilebiliyor. Çekirdek aile düzeni yaygınlaştığı için çocuklar evde daha az insanlarla iletişim kuruyor. Ebeveynler uzun iş saatlerinden sonra yorgunluktan eve döndüklerinde çocuklarıyla yeterince vakit geçiremiyorlar. Bu da çocukların izole ve yalnız hissetmesine yol açabiliyor. En temel ortamlar bile çocuğun normale göre daha içedönük olmasına neden olabiliyor. Artık çoğu kişi işimin çok küçük yaştan çok yoğun programları olabiliyor. Öğrenciler çok küçük yaşlardan itibaren bir sürü tür sınavlara hazırlanmak zorunda kalıyor. Kurslar, okul, spor, müzik eğitimi ve benzeri yoğun tempo çocukların arkadaşlarıyla vakit geçirmesini kısıtlayabiliyor. Artık güvenlik tedbirleri geçmiş yıllara göre çok daha fazlalaştı. İnsanlar mahalle kültüründen güvenlik korumalı sitelere yanaştı. Güvenlik tedbir ve korkuları çocukların geçmişteki gibi dışarıda sosyalleşmesine engel olmaktadır. Artan trafik kalabalık ve güvenlik sorunları dolayı bir çok ebeveyn çocukları dışarıda oynamasına izin vermiyor. Bu nedenle evde kalıp sıkılan çocuklar da çoğu zaman teknolojiye yöneliyor ve bu da daha izole olmalarına yol açabiliyor.
Teknolojinin gün geçtikçe gelişimi, aile içi ilişkiler, eğitim baskısını ,şehir yaşamı, nüfus kalabalıklaşması ve benzeri şeylerin getirdiği kısıtlamalar nedeniyle bugünkü çocukların geçmişe göre daha yalnız hissetmesini sağlıyor. İnsanlar bu bu durum için bir farkındalığı varmalı ve aksiyona geçmeleri gerekiyor. Çocuklar geleceğimizdir ve temel gelişimler toplumda daha iyi bireyler olmalarını sağlıyor. Çocukların mutlu ve sağlıklı bir yerler olarak yetiştirbilmesi için yalnız kalmaları kendilerini değerli ve anlaşılmış etmeleri gerekir. Bunun için de toplumun yakın çevrenin ve genel olarak herkesin farkındalığı varması gerekiyor. Bu sorunu düzeltmenin topluma geleceğe çok büyük katkısı olur.