Bir yedinci sınıf öğrencisi olan Almina, ortaokulun başından beri sınıf arkadaşları tarafından hep zorbalığa uğrarmış. Sebepsiz yere onu zorbalamaları, Almina’ya çok garip gelirmiş. Yine bir gün okula gittiğinde arkadaşları her zamanki gibi ona bin bir türlü laf söylemiş. Almina biraz daha dayanmaya karar vermiş. Ders zili çalar çalmaz öğretmen sınıfa girmiş ve ders başlamış. Almina, öğretmenin sınıfa girdiğini fark edip hemen özür dileyerek yerine geçmiş. Bu sefer arkadaşları onu zorbalamamış. Almina bu duruma çok şaşırmış ve aklına takıldığı için bunu günlerce araştırmış.
Sonunda neden öyle davrandıklarını öğrenmiş. Bir sonraki gün sınıfın kapısından içeri adım attığında tüm sınıf arkadaşları ondan özür dilemeye başlamış. Almina da “İyi ki umudumu kesmemişim.” diyerek sırasına geçmiş. En başta düşmanı olan o zorba arkadaşlarıyla önce voleybol oynamaya başlamış, sonrasında ise çok yakın arkadaş olmuş. Her gün onlarla konuşur, oyunlar oynarmış. Başka bir okul gününde ise ilk kez okul dışında buluşmuşlar.