Merhaba, benim adım Diego. Afrika’da yaşıyorum ve sekiz ya da dokuz yaşlarındayım. Artık tam olarak kaç yaşında olduğumu bilmiyorum çünkü günler birbirinin aynısı gibi geçiyor. Açlık, susuzluk ve zorluklar her sabah uyanmamla birlikte hayatımızın bir parçası oluyor.
Sabah uyandığımda önce biraz oturup düşünüyorum “Acaba ne zaman su içebilecek ve rahat bir hayat yaşayabileceğiz?” Sonra bardağımı alıp kuyudan tozlu ve kirli su alıyorum. Eve dönerken iki kilometre yürümek zorundayım. Bu yol kısa gibi görünse de güneş altında, boş mideyle yürümek çok yorucu ve bazen neredeyse dayanılmaz oluyor.
Evde annemin kahvaltıyı hazırlamasını bekliyorum. Kahvaltımız çok az, yiyecek bulmak çok zor. Sonra tarlaya gidip çalışıyorum, güneşin altında saatlerce çalışmak hem bedenimi hem de ruhumu yoruyor. Akşam olduğunda eve dönüyorum ve bazen bir ağacın gölgesine oturup hayaller kuruyorum. Hayallerimde okula gitmek, su ve yiyeceğe kolayca ulaşmak, arkadaşlarımla oyun oynamak var.
Oyun oynayamıyorum, okula gidemiyorum çünkü burada yokluk çok büyük. Açlık, susuzluk, hastalık ve yorgunluk her gün daha da artıyor. Ama umudumu kaybetmiyorum. Lütfen bizi unutmayın, sesimizi duyun, dualarınızı eksik etmeyin ve yardım elinizi uzatın. Her küçük yardım, bizim için büyük bir umut ve hayat demek.