Bir gün Afrikalı bir çocuk okula gidiyordu ama okula giderken çok susamıştı. Tam tamına iki gündür su içmemişti. Aklına ona en yakın olan Mağaza Gölü geldi. Bulunduğu konumdan 10 km uzaktaydı. İlk başta “Dayanırım.” demeye başladı fakat dayanılmaz seviyeye gelmişti. Okulu bir yana bırakıp hemen gitmeye başladı. Gözü kararıyordu, yol neredeyse bitmişti ama beklendiği gibi yetişemedi ve evet, bayıldı.
Yaklaşık yedi saattir baygındı. O fark etmese bile hava karardıkça tehlike yaklaşıyordu. Akşam olmuştu artık. Tek seçeneği vardı: Ya baygınken vücudu soğuğa dayanırdı ya da en kötü ihtimalle, ne yazık ki, ölürdü, hem de donarak.
Bir anda gözlerini açtı. “Evet, yaşadıııım!” diyordu içinden. Bir adam ve ailesi vardı başında. Ona su verdiler, yemek verdiler, her ihtiyacı karşılanmıştı. Ailesi ve adam teşekkür ettiler. Artık ailesi, çocuk için en uygun olanı seçti. Çocuk okulu bıraktı ve futbolcu olmaya karar verdi.
Ertesi gün bu durumu tabii ki arkadaşlarına anlattı. Arkadaşları ilk başta güldüler ama sonra ikna oldular.