Alara ve Tablo

Bir varmış bir yokmuş Alara adında 7 yaşında bir kız varmış. Alara bir sabah uyandığında ailesi ona,” Alara bugün ablanın resim sergisi var” dedi. Alara resme ilgili bir çocuktu ve ablasının resimlerini inceler, ne anlattığını düşünürmüş. Bugün hem ablasının hem de diğerlerinin resimlerini incelemeye arabaya binmişti. Nihayet geldiklerinde Alara incelemeye koyulmuştu ama birden dikkatini bir resim tablosu çekmişti. Bu tablo boştu Alara’nın aklına bir dünya gelmişti, ve birden tabloda kirli bir dünya belirmişti. Birden tablo konuşmaya başlamıştı, Alara şaşkınlık içinde tablonun konuşmasını dinliyordu. Tablo şöyle diyordu ”lütfen bana yardım edebilir misin?” dedi. Bende ona “tabiki de, ama hangi konuda” dedim. O da “ben insanlar yüzünden çok kirlendim ama kendi başıma bu koca dünyayı temizleyemeyeceğim için yardım gerekiyor, acaba bana yardım edebilir misin?” diye sordu. Ben ise şöyle dedim”elbette yardım edebilirim” dedim.” Ama ilk başta seni eve götürmeliyim” dedim. Tablo ise şöyle diyerek sorumu cevapladı “eğer beni kamera kayıtları ve güvenlik görevlilerine aldığını belli etmeden alırsan beni eve götürebilirsin” dedi. Ben şöyle dedim “aaa, sırt çantam annemde, derhal anneme çantamdan bir şey alacağımı söylemeliyim” dedim. Derhal annemin yanına gittim ve ona çantamdan bir şey almak istediğimi söyledim. O ise “al bakalım” dedi. Ben hemen çantamı alıp tablonun yanına gittim. Tabloya “çabuk içeri atla” dedim, o da mükemmel  balıklama atlayıp çantamın içine girdi. Annem “artık eve dönmemiz lazım” dedi. Ben “tamam anneciğim” dedim. Eve vardığımızda hemen odama çıktım ve tabloyu dışarı çıkardım. Tablo “bura nere” dedi, ben bura odam olduğunu söyledim. Tablo “oda nedir?” diye sordu. Ben ise “oda bir insanın yaşadığı veya zaman geçirdiği yerdir” dedim. Tablo birden odamdaki eşyaları tek tek soruyordu. Birden beklenmedik bir zamanda ablası gelmişti. Tabloyu görünce şaşkınlık içinde “bu kim” dedi. Ben zorunlu bir şekilde ablama her şeyi anlattım. Ablam “ bunu hemen anneme söylemem lazım” diyerek gitti. Ama ben ona yetişip “lütfen aramızda kalsın” diyerek ablamı engelledim. O ise “dımam (tamam)”dedi. Ben “teşekkürler” diyerek ablama sarıldım. Tabi o da bana sarıldı ve şöyle dedi “rica ederim”. Ben ise “ tanışmak ister misiniz ?“ diye sordum. Ablam sevinçle “ tabiki “ dedi. Tablo hemen atıldı “ben tablo” dedi. Ablam “ben Alara’nın ablasıyım adım Melek” dedi. İkisi birden “tanıştığıma memnun oldum” dediler. Ve ikisi birden aynı sözleri söyledikleri içim ikisi de kül gibi parçalandı Alara ise ne yapacağını bilemeyip hayatına devam etti…