Sabah erkenden kalktım. Çok heyecanlıydım ama biraz da tedirgindim. Üstümü giyip hemen kahvaltı masasına oturdum. Yemeğimi yerken babam bana, “Hadi başarılar aslan parçası, yeni okulunda ilk günün!” dedi. Ben de gülümseyip “Sağ ol baba.” dedim.
Yola çıktık. Arabada ne yapacağımı düşünürken bir anda aklıma geldi “Ya okulda hep büyükler varsa?” İçimden paniklemeye başladım. Neyse ki kısa süre sonra öğrendim ki o kampüs liselilere aitmiş! O kadar rahatladım ki anlatamam.
Sonra ortaokul kampüsüne geldik. Hangi sınıfa gideceğimi düşünürken öğretmenler hemen bana yol gösterdi. Sınıfa girdiğimde herkes sessizdi, kimse hareket etmiyordu. “Merhaba!” dedim ama kimse cevap vermedi. Ben de sessizce oturdum.
Bir süre sonra önümde oturan Nikolay bana döndü ve konuşmaya başladı. Biraz sohbet ettik, birbirimizi tanımaya çalıştık. Ardından öğretmen sınıfa girdi ve “Ders başlamadı, birazdan başlayacak, az konuşun hadi.” dedi, tabii İngilizce olarak.
Nikolay’la konuşurken herkes bize bakıyordu, sanki yanlış bir şey yapmışız gibi hissettim. Ama günün sonunda okul bittiğinde içimde büyük bir mutluluk vardı. Okulu gerçekten çok sevmiştim!
Şimdi beşinci haftadayız ve ben hâlâ aynı heyecanla okula gidiyorum. Yeni okulumu, yeni arkadaşlarımı ve bu yeni başlangıcı çok seviyorum.