Gözlerimi açtım ve hemen tanıdık tavanı görmek istedim. Ama burası benim odam değildi. Ahşap duvarlar, hafifçe sallanan beyaz perdeler ve havada asılı kalan tuzlu deniz kokusu… Kalbim hızlandı ama korkmuyordum sadece şaşkındım.
Yavaşça pencereye yürüdüm ve dışarı baktım. Karşımda masmavi bir deniz uzanıyordu. Dalgalar usulca kıyıya vuruyordu. Rüzgâr saçlarımı okşadı. İçimde tuhaf bir huzur vardı. Buraya nasıl geldim? En son hatırladığım şey, kendi yatağımda uyuduğumdu. Burası bir rüya mıydı?
Yerde duran küçük bir kâğıt dikkatimi çekti. Eğilip aldım ve okumaya başladım:
“Endişelenme, her şey yolunda. Dışarı çık ve hislerine güven.”
Kim yazmıştı bunu? Daha da önemlisi neden buradaydım? Korkmuyordum ama içimde büyüyen bir merak vardı. Derin bir nefes alıp kapıyı açtım.
Koridora çıktım. Yerler hafifçe gıcırdıyordu. Sessizlik içinde yürüyerek başka bir kapıya ulaştım. Kapıyı açtığımda geniş bir ahşap iskeleye adım attım. Karşımda uzanan manzara nefes kesiciydi.
Denizin kıyısında biri duruyordu. Uzun, beyaz bir elbise giymişti. Saçları rüzgârda dans ediyordu. Ona doğru birkaç adım attım. Tam o anda yavaşça döndü ve göz göze geldik. Hafifçe gülümsedi; beni tanıyormuş gibiydi.
“Beni hatırlıyor musun?” diye sordu.
O an kalbim duracak gibi oldu. Tanıdık ama silik bir yüz… Bilmiyordum. Hatırlamam mı gerekiyordu?
“Ben… bilmiyorum,” diye fısıldadım.
“Önemli değil,” dedi. “Zamanla her şey yerine oturacak.”
“Neredeyim ben?” diye sordum.
“Doğru yerde,” dedi sadece. “Sana her şeyi anlatacağım ama önce bir şey yapmalısın.”
“Nedir?”
Elini uzattı.
“Bana güven.”
Tereddüt ettim. Ama içimde bir ses, bunu yapmam gerektiğini söylüyordu. Yavaşça elini tuttum. Ve o anda zihnimde bir şeyler kıpırdamaya başladı. Unuttuğum bir şeyi hatırlamak üzereydim. Deniz kokusu, ahşap zemin, onun yüzü… Hepsi bir anda anlam kazandı.
Burası, bir zamanlar kaybettiğim bir yerdi. Ve şimdi geri dönmüştüm.
İçimde tarifsiz bir mutluluk vardı. Sonsuza kadar burada kalmak istedim, hiç gitmek istemedim.
Ama kaderin başka bir planı vardı.
Ne yazık ki işler beklendiği gibi gitmedi. Uzun rüyamdan uyandığımda kendimi darmadağın hissediyordum. Sanki bir şey eksikti. Sanki… oraya ait olan bir parçayı ardımda bırakmıştım.