Bir sabah gözümü açtığımda kendimi Atatürk’ün odasında buldum! “Ne oluyor böyle?” diye düşünürken kapı açıldı. Atatürk içeri girdi.
“Günaydın kahraman dostum, bugün çok işimiz var!” dedi.
Şaşkındım ama çok mutluydum.
“Eee, önce ne yapıyoruz?” diye sordum.
Atatürk gülerek “Tabii ki kahvaltı!” dedi.
Sofrada zeytin, peynir ve bir sürü şey vardı. Ben ekmek arası zeytin yaparken Atatürk “Planımızı konuşalım.” dedi.
Meğer bir köye gidecekmişiz. İnsanlarla konuşup sorunlarını çözecekmişiz. Atatürk’e “Beni de mi çağırıyorsun?” diye sordum merakla.
“Tabii, sensiz olmaz!” dedi.
Köyde herkes bizi bekliyordu. Bir teyze “Mustafa Kemal Paşa’m, yolumuz yok!” dedi. Hemen bir harita çıkardık.
“Buraya yol yapacağız!” dedim.
Atatürk başını sallayıp “Aferin sana.” dedi.
Sonra askerlerle buluştuk. Atatürk’ün yanında durup “Merhaba!” dedim. Askerler gülmeye başladı.
Akşam olunca oturup çay içtik. Atatürk bana döndü ve “Seninle çalışmak çok eğlenceli.” dedi.
O gece yatağa yattığımda “Vay be, ne gündü!” diye düşündüm.