Bence günümüz çocuklarının çocukluk dönemi daha kısa gibi geliyor bana. İşte nedenleri: Yıl boyu okul takvimleri… Eskiden yaz tatili bir çocuk için 2 buçuk ila 3 ay sürüyordu. Haziran ortasında başlıyor ve İşçi Bayramı hafta sonundan hemen önce bitiyordu. Şimdi okul yılı daha erken başlıyor. Küçük kuzenlerim ağustosun ilk haftasında okula başlıyor. Belki bahar tatili birkaç gün daha uzun olabilir ama yaz piknikleri, güneşte oynamak vb. için daha az zamanımız oluyor ve bu da çocukların asosyalleşmesine neden oluyor.
Anne babalarımızın döneminde akıllı telefon, tablet, bilgisayar hatta televizyon bile yoktu ve onlar hep bize böyle anlatır: “Bizim zamanımızda sokağa çıkıp top oynardık.” Çünkü şimdiki çocuklar akıllı telefonlarından istedikleri oyunu açıp istedikleri yerde çevrimiçi oynayabiliyorlar. Eskinin çocukları telefona bakamadıkları için sokaklarda ya da parklarda gezmeyi seviyordu. Hatta arkadaşlarını mesajlarla değil, evlerine giderek çağırıp haber veriyorlardı. Şimdinin çocukları bırakın evden almayı, sokaklarda oyun oynama ihtiyacı bile duymuyor artık.
Teknoloji çocukları daha izole hâle getirdi. Zamanlarının çoğunu telefonlarında geçiriyorlar. Parkta oyunlar oynamak veya yeni oyunlar uydurmak için hayal güçlerini kullanmak yerine telefonlarında vakit geçiriyorlar. Teknoloji ayrıca bize daha fazla bilgi verdi, bu da çocuklar için daha fazla ödev ve ders çalışmak anlamına geliyor. İlkokullarda teneffüsler kısaldı. Beden eğitimi dersi artık bazı okullarda isteğe bağlı. Daha az fiziksel aktivite ve daha fazla hareketsizlik, bağımsız çalışma, çocukların okulda ve sosyal hayatta motivasyonlarını bozuyor.