Bir bulut olsaydım… Her gün, gökyüzüne doğru bakıp farklı şekillerdeki bulutları görmek mümkün olurdu. Bazen bu bulutları insanlara, hayvanlara benzetir, onlara hikayeler yazar ve hayaller kurardık. Ben de bir bulut olsaydım, bir basketbol topu şeklinde olurdum. Gökyüzünde süzüldükçe diğer bulutlarla oynar, eğlenirdim. Her gün, farklı bir yere doğru gider, bazen zıplayarak, bazen de kanatlarım varmış gibi süzülerek yol alırdım. Bir bulut hızıyla basketbol oynamayı öğrenir, püf noktalarına çalışırdım. Benim gibi basketbol oynamayı seven çocuklara yukarıdan göz kırpar, onları sevindirir ve şaşırtırdım.
Her gün farklı bir yere doğru gider, farklı insanların yaşamlarını gözlemlerdim. İşte böyle bir bulutun öyküsü… Basketbol Bulut, bir gün gözlerini açtığında, hayallerini gerçekleştirebilmek için çok çalışması gerektiğini fark etmişti. Gökyüzünde çok bilgili bir bulut varmış. Onun yanına gidip akıl almaya karar vermiş. Ancak, bilge bulut diğer bulutlara yol gösterdiğinde etrafı hep kalabalık olurmuş. Basketbol Bulut, birçok defa bilge bulutun yanına yaklaşmaya çalışmış ama birbirine geçmiş bulutlar yüzünden bir türlü bunu başaramamış. Sonunda bir taktik izlemeye karar vermiş. Hiç beklenmedik bir anda biraz daha havalanarak diğer bulutların üstüne çıkacak gücü bulmuş ve hop diye kendini bilge bulutun yanına zıplamış.
“Bilge bulut, ben iyi bir bulut olmak, iyi bir basketbol oyuncusu olmak istiyorum. Bana yol göster, ne yapmalıyım?” demiş. Bilge bulut ona şöyle demiş: “Çok çalışman gerek. Senin gibi olmak isteyen birçok bulut var etrafta, onlarla sohbet et, onlardan da öğrenmen gerek.”
Basketbol Bulut, her gün farklı bir bulut ile buluşarak onların hikayelerini dinlemiş, neler öğrenebileceğini araştırmış. Kendine bir plan yapmış ve bu planı uygulamaya başlamış. Her gün çalışmış, daha çok çalışmış. Günlerden bir gün sabah uyandığında fark etmiş ki, kurduğu hayal bir rüyaymış. Bu rüyada kendini bir basketbol topu şeklinde bir bulut olarak hayal eden bir çocuğa aitmiş. Buradan öğrendiği şey, çok çalışması gerektiğiymiş.