Mina, sıcak bir yaz günü çimenlerin üzerine uzanmış, gökyüzündeki bulutları izliyordu. Bazıları pamuk gibi beyazdı, bazıları ise gri ve ağır görünüyordu. Hayal kurmayı seven bir çocuktu Mina. Bir buluta bakıp kendi kendine fısıldadı:
“Eğer bir bulut olsaydım, rüzgarla birlikte her yere giderdim. Dağların üzerinden geçer, denizlere ulaşırdım. Belki bir gün yağmur olur, kurak topraklara hayat verirdim. İnsanlar başlarını kaldırıp bana bakar, ‘Ne güzel bir bulut!’ derdi.”
Tam o sırada hafif bir rüzgar esti ve gökyüzündeki bulutlar şekil değiştirdi. Mina, bir bulutun tıpkı bir kalbe benzediğini fark etti. Gülümsedi.
“Belki de bulutlar hayallerimizi taşır,” diye düşündü. “Eğer bir bulut olsaydım, herkese mutluluk taşıyan bir bulut olurdum.”
Ve o an, gökyüzündeki bulutların aslında ne kadar özgür olduğunu anladı. Mina, bulutları izlemeye devam ederken, hayalleriyle bulutlar gibi uçuyordu.