Günümüze baktığımızda çoğu çocuğun gecmişteki çocuklara göre daha yalnız olduğunu hiç fark ettiniz mi? Peki fark ettiyseniz niye yalnız olduklarını hiç düşündünüz mü?
Geçmişten günümüze birçok konuda farklılık, gelişim yaşadık ve hala yaşıyoruz ve bunlar da bazen sosyalliğimizi etkileyebilliyor. Şuanki zaman diliminde ben çocukların eskisi kadar sosyal olduklarını düşünmüyorum. Zamanımızda ebeveyinler çocuklarını oyalamak için teknolojik aletleri çocuklara vererek zaman kazandıklarını düşünüyorlar ama hiç bu olayın ileride çocuklarının sosyal hayatını etkileyip etkilemeyeceğini düşünmüyorlar. Mesela küçük bir örnek verelim. Bir anne yemek hazırlarken sırf çocuk onu zorlamasın diye telefonu veriyor. Bu olay döngüye girince çocuk da bir süre sonra hep telefonu isteyecek. Peki ya anne bunun yerine yemeği hazırlarken telefonu vermek yerine ,onunla muhabbet etseydi ne olurdu? O zaman da çocuk eğer içe kapanık olma eğilimi varsa içe kapanık olmaz ve birileriyle konuşup rahatlamayı, içe kapanık olması engellenebilir. Eski zamanlara baktığımızda ise aileler çocuklarını oyalamak için dışarıda arkadaşlarıyla oyun oynamaya izin veriyorlardı, bu da onların zararına olmuyordu en azından.Yani bu faktörleri ele aldığımızda çocukların eskiye göre yanlız olmaları çok normal bence. Peki ya hep böyle mi asosyallik? Tabikide hayır. Bu olayı da düzeltmek için geç kalmamamız lazım. Bu durumu düzeltmek için mesela çocukları güvendiğimiz, zarar görmeyeceğini bilidiğimiz ortamlarda arkadaşlık kurması için dışarı çıkarabiliriz, etkinliklere götürebiliriz. Tabiki bunları yaptığımız zaman da hiç yanlız olmayacaklar diye bi durum yok. Çocuklara bazen kendi özel alan ve zamanlarını sağlamalıyız çünkü onların da illa yetişkinler gibi iyi hissetmedikleri, üzgün oldukları durumlar olacaktır. Ve eğer biz onlara özel alanlarını vermezsek, sık boğaz edersek bi süre sonra bizden soğuyacaklardır. Zaten çoğu çocuk bir olayı kendi içinde çözemezse ailesine veya birine anlatmadan içinde çözemez ve bu durumun da çocuklar farkındalar.
Sonuç olarak çocukların yalnız hissetmesi günümüzün normal bir sorunu haline gelmiş durumda. Teknoloji ve yoğun yaşam temposu çocukların sosyalleşmesini sınırlıyor. Ancak ebeveynler onları anlayışla dinler, birlikte vakit geçirir ve arkadaşlarıyla oyun oynamalarını desteklerse, çocuklar daha mutlu olur. Özel alanlarına saygı gösterilirse kendilerini daha rahat ifade edebilirler. Sosyal ortamlar ve etkinlikler çocukların paylaşmayı, iş birliğini ve iletişimi öğrenmesine yardımcı olur. Bu sayede yalnızlık azalır ve kendine güvenleri artar. Ailelerin ilgisi ve doğru yönlendirmesi, çocukların hem mutlu hem de sağlıklı bireyler olarak büyümesini sağlar.