Araştırma denizaltımızla okyanusun gece yarısı kuşağına iniyorduk. 2.000 metre derinlikte durduk. Hiç ışık yoktu; güneş ışığı buraya ulaşamazdı. Çok soğuk ve yüksek basınçlı bir bölgedeydik. Denizaltının ışığını yaktım ve inanılmaz bir manzarayla karşılaştım. Her yerden yeşil ışıklar yayılıyordu. Bakteriler, denizanaları ve pek çok balık etrafımızdaydı.
Işığı kapattım. Her şey o tuhaf ışığın ortaya çıkmasıyla başladı. Masmavi, insanı kendine çeken bir ışıktı. Onu izledim. Küçük bir balık ışığa doğru yaklaştı ve bir anda ortadan kayboldu. Ardından kocaman dişler gördüm. Işığı tekrar yaktım, küçük balığı bir fener balığı yemişti. Fener balığı, tıpkı bir insan kafatasını andırıyordu. Ondan biraz korktum. O da ışığa bakıp hızla uzaklaştı.
Tam o sırada bir yılan balığı gördüm. Okyanus tabanı, yoğun tuz içeren bir su tabakasıyla kaplıydı sanki, dipte kalın bir sis vardı. Deniz yılanı bu tabakanın içine daldı ve uzun süre orada kaldı. Dışarı çıktığında vücudu acı içinde kıvranıyordu. Aslında toksik şok geçiriyordu. Bir süre sonra normale döndü ve uzaklaştı.