Yıl 2053 idi ve hava yağmurlu, kasvetli ve karanlıktı. Yaman ceketini üstüne alarak hemen caddenin köşesindeki en sevdiği favori kafesine yürüyerek gitti. İçeri girerken yüz tanıma sistemi onu anında tanıdı ve Yaman’ın sipariş verebilmesi için önünde holografik bir menü açıldı ancak Yaman’ın sadece “Her zamankini” demesi yeterliydi. Sonuçta DNA tabanlı dijital kimliklerin kullanıldığı bir toplumda her şey daha hızlı bir hale gelmişti.
Bundan 5 yıl önce, hükümet herkesin DNA’sı ile dijital bir kimlik oluşturmuştu. İnsanların kimlikleri, finansal geçmişleri ve kayıtlarının hepsi artık DNA’larına bağlıydı. Yaman bu yeni sistemin getirdiği avantajları göz ardı edemezdi tabii ki. Kimlik sahtekarlığı diye bir şey artık bu sistemin hayata geçirilmesi ile geçmişte kalmıştı ve kurum ve hizmetler insanların bilgilerine bu sistem sayesinde çok hızlı bir şekilde erişebiliyordu.
Yaman kafede otururken en iyi arkadaşı Babyaman endişeli bir şekilde onun masasına geldi ve hiçbir şey demeden onun karşısına oturdu. Babyaman, Yaman’a endişeli bir şekilde fısıldadı: “Hapı yuttum Yaman, başım büyük dertte.”
Yaman, en iyi arkadaşını bu durumda görünce çok meraklandı: “Ne oldu, sorun ne?”
Babyaman derin bir nefes aldı. “Birileri DNA’mın verilerini tamamen silmiş, artık tamamen sistemde yok diye görünüyorum. Tüm hesaplarım tamamen ortadan kaldırıldı, evime giremiyorum, hatta hastaneye bile kabul edilmedim. Sanki hiç var olmamışım gibi. Belki de birisi benim kimliğimi kullanıyor, belki de şu anda benim yerime tedavi görüyordur, benim evimde yaşıyordur ancak benim kimliğimi çalan kişinin kim olduğunu bilemeyeceğim.”
Yaman tamamen şok olmuştu. “Bu nasıl olur? DNA kimlikleri kırılamaz deniyordu.”
Babyaman başını iki yana salladı. “Öyle sanıyorduk ancak bir grup DNA verilerini değiştirebilmeyi başardı. Birisinin kodu eğer değiştirilirse, sistem onları başka insanlar olarak görebilir veya onları direkt tamamen sistemden silebilir ve bu da onların sanki bir hayalet gibi olmasına neden olur. Eğer bu benim başıma geldiyse, bu durum herhangi birisinin başına da gelebilir.”
Yaman ürperdi, DNA’nın böyle değiştirilebilmesi insanlar için çok büyük bir risk içeriyordu ve bu risk ile insanlar tamamen yok olabilirlerdi bile.
“Polise gittin mi peki?” diye sordu Yaman.
“Polise gittim ancak sistem beni tanımıyor, onlar için bir hayalet gibiyim sanki.” dedi Babyaman titreyen bir sesle.
Bu sistemin avantajları inkâr edilemezdi ancak bu sistem kötü insanlar tarafından kötüye kullanılırsa bir insan adeta silinebilirdi bile.