Normal bir pazar akşamıydı ve bir sonraki gün doğum günümdü. Çok güzel hayaller kuruyordum. Masamda bir sürü hediye, bir sürü sarılmalar gibi şeyler… Hızlı geçmesi için olabildiğince çabuk uyudum. Rüyamda bile o hediyeleri falan görüyordum.
Uyandığımda hayal ettiğim gibi şeyler yoktu. Annem salonda dizi izliyor, babamsa bilgisayarında işini yapıyordu. O an çok ama çok üzülmüştüm çünkü bir yıldır beklediğim günü unutmuşlardı. Nasıl unuttuklarını anlayamadan annem salondan bana “Günaydın!” diye bağırdı, ben de tabii ki karşılık verdim. Bana kahvaltı için sofra hazırlamamı söyledi. Ben de mutfağa gidip sofrada olacak kahvaltılıkları çıkardım.
Kahvaltılıkları masaya koyarken annemle babama bugünün günlerden ne olduğunu sordum. Annem “6 Haziran.” dedi. Babam da önemli bir gün olmadığını söyledi. O an o kadar üzülmüştüm ki ağlayarak tuvalete gittim ve ağlamaya başladım. Annem tuvaletin kapısına gelip “İyi misin?” diye sordu. Ben de ağlamaklı bir sesle “İyiyim.” dedim ama biraz anlamıştı.
Bir anda uyandım ve bunun bir rüya olduğunu anladım. Gözlerimi açtığımda gördüklerime inanamadım: Masamda bir sürü hediyeler vardı. Annemle babam kapıda uyanmamı bekliyorlardı. O an çok mutlu olmuştum. Dünyanın en iyi günüydü.