En İyi Arkadaşım Mustafa

Benim adım Yusuf. Biz Selanik’te küçük bir mahallede yaşayan bir aileyiz. Evimizin en küçük ve en yaramaz çocuğu olarak ben hep başı dertten kurtulmayan çocuğum. Annem Ayşe Hanım bana sürekli yan komşumuz Ali Rıza Efendi’nin oğlu olan ve benim de en yakın arkadaşım olan Mustafa’yı örnek gösterir. Mustafa sarı saçlı mavi gözlü çok akıllı çok yardımsever ve çok çalışkan bir çocuktur. Okulda o kadar başarılıdır ki öğretmenimiz hep onu sınıf başkanı seçer. Ben Mustafa’ yı hem çok severim hem de çok kıskanırım. Ama o bana hep yardım eder ve beni hiç üzmemeye çalışır. Öğretmenimiz Mustafa Efendi isimleri aynı olduğu için artık onu Mustafa Kemal diye çağırmamızı istedi.
Bugün annem yine benden pazara gidip yemeklik bulgur patates soğan almamı istedi. Ama benim canım sadece arkadaşlarımla oyun oynamak istiyordu. Yine de oflaya puflaya evden çıktım. Hemen yan kapıyı çalıp Mustafa Kemali de benimle gelmesi için çağırdım. O her zamanki gibi beni üzmemek için hemen geldi. Önce pazara gidip annemin istediklerini aldık. Ben toplama çıkarmada kötü olduğumdan Mustafa hep para hesabını yaptı. Sonra bir tane elma şekerci gördüm , hemen iki tane almak istedim ama param yetmedi. Mustafa kendi cebinden çıkarıp ikimize de elma şekerleri aldı. Zaten o hep çok cömert bir çocuktu. Geri dönerken toprak sahada oynayan çocukları gördük. Ben hemen oyuna atlamak istedim ama Mustafa yine beni durdurdu ve annen seni bekler Yusuf bak bu malzemeler olmadan akşam yemeğini yapamaz sonra baban gelince üzülür dedi. İşte Mustafa Kemal böyle sorumluluk sahibi bir çocuktu , benim de başımı dertten kurtarırdı. O büyüyünce çok büyük bir adam olacaktı ben eminim. Böylece benim aklım oyunda evin yolunu tuttuk. Anneme her şeyi zamanında yetiştirdiğim için annem de bana şeker verdi. Mustafa Kemal benim kahramanım olmaya devam etti. Ben de onu hep çok sevdim.