Evde bir evcil hayvan beslemek, çoğu insanın ruhunu iyileştirir aslında. Önceden evde hiç istemeyenler, temizlik takıntısı olanlar “Bakımı zor, her yer tüy olur.” diyenlerin çoğunun evinde eninde sonunda minik bir ev arkadaşı buluruz. Bu kişiler değişmişlerdir de. Temizliğe o kadar takıntılı değillerdir artık. Ayrıca evde onu bekleyen, onunla vakit geçirmek isteyen, onu seven, onu özleyen biri varsa, şimdi kim üzebilir buna sahip birini? Evcil hayvanlar da aslında bebek gibidir: onları beslemek, onlarla oynamak, sağlığıyla ilgilenmek, tuvaletini temizlemek, onu yetiştirmek, hepsini bebeklere de yapıyoruz. Bu da insanı daha nazik ve iyi biri yapıyor aslında, çünkü sabır ve merhamet duygusu gelişiyor evcil hayvanlarıyla beraber geçirdikleri her saniye.
Ama bazen bazı konularda hayvan sahiplerinin özgürlükleri kısıtlanabiliyor. Minik ev arkadaşlarını yanlarına almadan nasıl tatile gidecekler? Bir arkadaşın bu konuda tecrübeliyse belki ona bırakabilirsin, ama ya başkalarına güvenmeyenler, ya da daha bir gün geçmeden evcil hayvanlarını özleyenler? Bu kişiler için biraz zor. Akılları hayvanlarında kalacakları için de onlar olmadan yaptıkları, gittikleri yerlerin tadını çıkaramazlar, birkaç gün geçmeden hemen dönüş uçağına binecekleri günü iple çekmeye başlarlar bazıları. “Bu kadar endişelenecekse almasaymış o zaman.” demeyin: sizin akıllarınız nasıl siz dışarıdayken küçük yaştaki çocuklarınızda kalıyorsa, bu da aynı şey. Belki de onların evcil hayvanları onları uzun zaman sonra iyileştiren tek şeydir.
İki şey de gerçekleşebilir, ikisi de bizden kaynaklıdır.