Ben normal bir adamdım ama o gece her şey değişti. Karanlık bir geceydi, dışarıdaydım ve fark ettim ki bir araba beni takip ediyordu. Aynı mahallede birkaç tur attım, o da takibe devam ediyordu. Mahallede tek bir dükkan vardı ve oraya girdim ama içerisi bomboştu, yani kimse yoktu ve bu yüzden beni kimse kurtaramazdı. Korkuyordum. Bir anda televizyonda haberler başladı ve şöyle diyordu: “Tüm güvenli evler bir saat içinde kapanacak ve son insan aranıyor.” O bendim.
Hemen güvenli evleri aramaya başladım ama arabayı unutmuştum. Kafamda parçalar birleşiyordu, ondan kaçıyordum. Fark ettim ki sadece 20 dakikam kalmıştı. Arabayı hızla arkama alırken uzakta bir güvenli ev gördüm ve oraya doğru koşmaya başladım. O anda, arabadaki adam alerjim olan bir sprey sıktı. Her şeyin sonunun geldiğini düşündüm ama tüm gücümle arabanın camını kırarak ona vakit kaybettirdim. Ancak bu da bana vakit kaybettirdi.
Güvenli eve doğru koşarken kendi evimi gördüm. Hemen garaja girdim, arabamı açıp hızla yola çıktım ama o adam, tekerleğimi patlattı. Ben de pes etmedim, koşmaya devam ettim. Saniyelerle yarışıyordum, bir mucize gerçekleşse dedim. O anda, son 10 saniyede, zıplayarak güvenli eve ulaşmayı başardım.