Bir gün Eymen ve arkadaşları birlikte bitki dikmeye başladılar. Menekşe, gül, lale, papatya gibi birçok çiçek diktiler ama içlerinde en çok çıkmasını istedikleri bir çiçek vardı: yasemin çiçeği.
Yasemin çiçeğini de diktikten sonra bir hafta geçti, sonra bir ay…Fakat bir türlü çiçek açmadı. Tam saksıyı çöpe atacaklardı ki “Belki tohumda bir sorun vardır.” diye düşündüler. Bu yüzden yeniden bir yasemin çiçeği diktiler.
Her gün bitkiyi kontrol ettiler, sevgiyle ilgilendiler. Günler geçtikçe toprak yeşermeye başladı ve sonunda yasemin çiçeği açtı. O an Eymen ve arkadaşlarının umutları yeniden yeşerdi. Ardından diğer çiçekler de birer birer açtı.
Çok mutlu oldular ve daha fazla çiçek dikmeye karar verdiler. Çiçekleri o kadar çok sevdiler ki annelerine danışarak isteyen kişilere de hediye ettiler.
Bu çiçekler herkes tarafından çok sevildi. Bunun üzerine Eymen ve arkadaşları bu kez farklı çiçekler dikmeye başladılar: orkide, zambak ve manolya… Hepsi büyüdü, hepsi açtı.
Böylece Eymen ve arkadaşları sadece güzel bir bahçe oluşturmakla kalmadılar, aynı zamanda çiçeklerle ilgili pek çok şey öğrendiler.