Şimdinin çocuklarının, gençlerinin ömründe en az bir kez duyduğu o sihirli cümle, “Bizim zamanımızda…” diye başlayıp sonu bitmek bilmeyen yetişkinlerin ‘muhteşem’ geçen çocuklukları. Onların zamanında çocuklar dışarı çıkıp arkadaşlarıyla oyun oynarlarmış, peki ya şimdi? Şimdi ne oldu da çocuklar dışarı çıkıp oyun oynamıyorlar? Gerçekten onların çocukluğu böyle miydi?
Bu konuya sadece evet ve hayır cevabı verilemez maalesef. Ancak yorumlanması ve tartışılması gereken çok fazla durum var. Bunu yazan kişi olarak ben, o zamanları görmediğim için bildiklerim ve duyduklarım üzerinden yola çıkarak yorumlayacağım. Şu anki çocukların eskisi gibi dışarı çıkıp oyun oynamamasının en temel nedeninin teknolojinin büyük bir devrim yaşadığı bir dönemde olmamız olduğunu düşünüyorum. Bizler teknolojiyle birlikte doğduk ve onu kullanmayı öğrendik. Evet herkes teknolojiyi iyi yönde kullanmıyor bu bir gerçek ancak yetişkinlerin anlamadığı konu bizim sosyalleşme alanımızın çoğunlukla internet olduğu gerçeği. Bir oyun veya sosyal medya platformu aracılığıyla dünyanın öbür ucundan biriyle arkadaşlık etmek parmağımızın bir dokunuşuna bakar. Bunun yanında asosyal zannettiğiniz çocuklarınızın internetteki arkadaşlarından haberiniz olduğuna emin misiniz? Evet gençler arasında yalnız olanlarımız da var, tıpkı sizin gençliğiniz gibi. Çünkü bir ergenin her zaman yalnız hissetmesinden daha normal bir durum olamaz. Eminim siz de ergenlik döneminizde ömrünüzde hiç hissetmediğiniz kadar yalnız hissediyordunuz. İşte bazı gençler de sadece yalnız hissetmiyor, bu yalnızlık hissiyatına öyle bir kapılmış oluyor ki sosyalleşmenin manasının olmadığını düşünerek kendini duş dünyaya kapatıyor.
Sizin zamanınızda teknoloji o kadar ilerlemiş olmadığı için siz arkadaşlarınızla sözleşip buluşuyordunuz, ancak şu an bizler sadece bir tuşa basarak o kişiyle canlı olarak görüntülü bile konuşabiliyoruz. Bunun yanında siz yetişkinlerin bunu en iyi deneyimlediği dönemin de karantina dönemi olduğunu düşünüyorum. Bir işte çalışan herkesin en az bir kez bilgisayar üzerinden canlı toplantılar yaptığına eminim. Yani sizler de bu sisteme alıştırılmaya zorunlu tutuldunuz, gençler zaten karantinadan önce de bunları yapıyorlardı. Bunun yanında karantina döneminde gençler dışarıya çıkamadığı için internet üzerinden bir sürü arkadaş edindiler ve bunların bazıları hala sürmeye devam ediyor, anlayacağınız üzere çocuğunuzun senelerdir en yakın arkadaşı kilometrelerce uzakta olabilir. Bu da onun dışarı çıkmamasını sağlıyor olabilir.
Bir yandan da ergenlerin üzerine yüklenen sorumluluklardan bahsetmek istiyorum. Onlarca duygu karmaşasının, hormon değişimlerinin yanına bir de tonla sorumluluk veriliyor. Bir ergenin bu sorumlulukların hepsine yetişip aynı zamanda da kendine iyi bakmasını veya sosyalleşmesini bekleyemezsiniz. Evet sizler de zamanında aynı şeyleri yaşadınız ve o kadar kötü zamanlardı ki bu dönemin bazıları hafızanızdan silinmek zorunda kaldı.
Uzun lafın kısası bugünün çocukları sizin zannettiğiniz kadar yalnız değiller, sadece sorumlulukları çok fazla ve yetişmekte zorlanıyorlar, bunun yanında kabul etmeniz gereken bir gerçek daha; gençlerin teknolojinin içinde doğduğu ve onsuz yapamayacakları.