Bir süre yürüdükten sonra, etrafımdaki ormanları geride bırakıp bir göl kenarına varıyorum. Gölde yansıyan dağlar, suda neredeyse kusursuz bir şekilde beliriyor. Gölün suyu o kadar berrak ki, dibindeki taşlar bile seçilebiliyor. Etraf tamamen sessiz; sadece hafif esen rüzgarın, ağaçların yapraklarında yarattığı fısıldama sesi duyuluyor. Gölde kano ile gezintiye çıkıyorum. Kano ilerledikçe, gölün yüzeyi sakin ve huzurlu bir şekilde kayıyor, her kürek darbesiyle suyun yüzeyinde dalgalar oluşuyor, ancak doğanın sessizliği her anı sabırlı bir şekilde bekliyor.
Öğleden sonra, dağların arasında bir kayalık alanda oturuyorum. Yavaşça geçip giden günün ışıkları, dağları her geçen dakika farklı bir şekilde aydınlatıyor. Gölün etrafındaki çiçekler açmış, rengarenk bir manzara sunuyor. Akşamüstü, güneş batmaya başlarken gökyüzü turuncu ve mor renklerine bürünüyor. Tüm bu manzara karşısında, zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum. Doğanın huzuru, içimde bir dinginlik yaratıyor ve bu anın kıymetini tam anlamıyla hissediyorum.