Her şey o tuhaf ışığın pencereden girdiği an başladı. Gece çok güzel uyumuştum. Sabah kalktığımda pencereden bir ışık geldiğini fark ettim. Işığın uzaklardan geldiği belliydi. Işığın nereden geldiğini gerçekten çok merak etmiştim. Anneme bunu söylemek için koşarak onun yanına gittim. Annem de ışığın nereden geldiğini bilmiyordu.Hızlıca kahvaltı yapıp yola çıktık. İlerledikçe ışığın kaynağına daha da yaklaştık. Işık mahalledeki eski bir heykelden geliyormuş. Heykelin yanında bir soru vardı. Soru, “İnsanın içini güneşten çok ısıtan nedir?” diyordu. Annemle hızlıca diye “SEVGİ!” diye bağırdık. Birden kapı açıldı. Artık gözümüze daha parlak bir ışık yansıyordu. Heyecanla içeriye girdik. Açıkcası biraz korkuyorduk. Sihirli bir dilek kutusu bulduk, kutu ışığın gücüyle gözlerimi kör edecek kadar çok parlıyordu. O an gözlerimi kapatıp tüm sevdiklerim için kocaman bir dilek tuttum. Kalbimden geçen tüm sevgimle sanki onların kalp atışlarını hissediyordum.
Annem de gözleri ile bana gülümsedi ve evimize geri dödük. Yatağıma yattım, içim içime sığmıyordu. Hem heyecanlı hem de yorgundum. Artık gözlerimi kapatıp uykuya dalma vaktim gelmişti. Acaba dileğim gerçek olacak mıydı?