Gizemli İstiklal Apartmanı

Ben Barış. Bir gün arkadaşım Cansu’nun evine onunla oyun oynamaya gittim. Evlerinin olduğu siteye girerken güvenlik görevlilerine Cansu’yu görmeye, İstiklal Apartmanı’na geldim dedim. Sonra içeri girdim. Apartmana girdiğimde yoğun bir sisle karşılaştım. Ne olduğunu anlamadım. Etrafa baktığımda, tam net olmayan bir asansör ve merdiven gördüm. Ben asansöre binmeyi tercih ettim. Oraya doğru yöneldim ve yanına geldiğimde asansörün düğmesine bastım. Sonra asansörün çalışmadığını anladım. Mecburen 15. katta olan Cansu’ların evine merdivenle çıkmam gerekti. İlk katı çıktığımda fark ettim ki ayağımla bastığım her merdiven yok oluyordu. Hayal gördüğümü düşündüm. Gözlerimi ovuşturdum. Fakat gerçekten de geride bıraktığım tüm basamaklar birer birer kayboluyordu Geri dönüşü olmayan bir yola girdiğimi o an anladım. Bir ses duydum, birinin bana doğru geldiğini hissetim. Epey korkmuştum, ileri gitmek için hem korkuyor, hem de kendimi bitkin hissediyordum ama geri de dönemiyordum. O anda cebimde telefonumun olduğunu hatırladım. Ancak hay aksi, şarjım bitmişti. Sonunda 15. kata kan ter içinde ulaştım, Cansuların evi olduğunu düşündüğüm evin kapısını hızlıca yumrukladım. Kapı açılmıyor ama ardımdan gelen sesler bana daha da yaklaşıyordu. Saniyelerle yarışıyordum, bir mucize gerçekleşse dediğim o anda kapı çalınma sesi tekrar duyuldu. Annemin sesiydi, “Barııış hadi okula geç kalacaksın oğlum, uyan artık!”