Bir sabah yine normal bir şekilde yataktan kalkmıştım. Gözlerimi açtığımda gördüklerime inanamadım…
Dünya değil, resmen çöplük gezegeni olmuştu. Kalkıp aynama doğru ilerlerken bir anda evin içerisinde kollar olduğunu gördüm ama bu kollar robot kollarıydı. Korkarak içimden “İnşallah bu düşündüğüm şey değildir, inşallah bu bir kabustur!” dedim.
Hemen koşarak tarihe baktım ve şöyle dedim: “Yok artık! Yıl 2085 mi?” Bu çok garipti. Demek ki rüya diyerek kendime bir çimdik attım. “Aaaaaaa!” dedim, acıyı hissettim. Hemen banyoya koştum, yine robotik kollar vardı.
“En iyisi hava almak için dışarı çıkayım.” dedim. Dışarısı kirli, pis, egzoz kokulu bir alandı. Ben korkarak aileme baktım ve şaşkınlık içinde, “Nee!” dedim çünkü ailem de vardı ama tuhaf bir şey hissetmiştim. Kendi kendime “Acaba geleceğe mi ışınlandım?” dedim.
Sonrasında, “Acaba dünyayı Ms. Gizem ile ‘Geleceği robotlar mı yönetecek?’ diye konu başlığımız geldi aklıma. Ben orada bunu ne evet ne de hayır olarak düşünmüştüm ama şu an geleceği robotlar, yani şu bulunduğum zamanı robotlar yönetiyor olabilir miydi?”
Dışarıya tekrar baktığımda gördüğüm şey: çöp, egzoz, robotlar, uçan arabalar! (Demek ki gerçekten de var olacaklarmış. Zaten ben genellikle geleceği merak etmiştim ama geçmişi de öyle.)
Neyse, aklıma takılan şuydu: ya arkadaşlarım, dostlarım, öğretmenlerim ve birçok insan hayatta yoksa? Yani demek istediğim şu: Ya robotlar dünyayı ele geçirdiyse ve bizim bundan haberimiz olmadığı için aslında burada tutsak veya bilmeden dünyada kalan tek insanlık topluluğu isek…
Tam bunları düşünürken kedim bir anda üstüme atladı ve kuşum bağırmaya başladı. Meğerse yine hayallere dalıp gitmişim, hem de en sevdiğim oyuncağım, hamster Kurabiye ile.
SON…