Bugünün çocuklarına baktığımızda, geçmişte yaşayan insanlara göre daha içine dönük, daha izole, çevresinden uzak olup toplumdan soyutlanmış haldeler.
Geçmişte sokaklarda, mahalle aralarında ya da okul bahçelerinde saatlerce birlikte oynayan çocukların yerini, çoğunlukla ekran başında vakit geçiren çocuklar almıştır. Bu durumun güven alanlarının azalması, günlük hayatta dijitalleşme, sosyal medya gibi bir çok nedene bağlayabiliriz. Öncelikle teknolojinin hızlı ilerlemesi, çocukların sosyal hayatını derinden etkilemiştir. Mesela telefonlar, tabletler ve bilgisayarlar Öncelikle teknolojinin hızlı ilerlemesi, çocukların sosyal hayatını derinden etkilemiştir. çocukların zamanının büyük kısmını ekran başında geçirmesine neden oluyor. İletişim için bile yüz yüze olmak yerine dijital bir ortamdan yararlanarak iletişim kuruyorlar. Bu durumda da dijital iletişim, arkadaşlık ilişkilerinin derinliğini azaltabiliyor.
Bir başka önemli sorun ise kısıtlı oyun alanları olması. Ailelerin artan güvenlik endişeleri nedeniyle çocukların sokakta serbestçe oynamasına nadiren izin veriliyor. Şehirleşme, yeşil alan eksikliği ve sitelerde daha kontrollü yaşamlar, çocukların doğal sosyal bir etkileşimde bulunmadını da sınırlıyor. Günümüz çocuklarının yalnızlaşmasında önemli bir etken de aile içi iletişimin geçmişe göre azalmasıdır. Yoğun iş temposu, uzun çalışma saatleri ve eve taşınan stres, anne babaların çocuklarıyla kaliteli zaman geçirmesinin zorlaşmasına sebep oluyor. Aynı evde bulunsalar bile herkesin kendi odasında, kendi ekranına gömülmesi iletişimi daha da zayıflatmaktadır. Bu nedenle çocuklar duygusal ihtiyaçlarını paylaşacak bir ortam bulmakta zorlanmakta ve kendilerini daha yalnız hissetmektedir. Aile bireyleri arasındaki sohbetlerin azalması, ortak bir aktivite bile yapılmaması ve birlikte geçirilen zamanın gün geçtikçe kısalması, çocukların sosyal ve duygusal gelişiminde büyük eksiklik a ki yaratmaktadır. Çalışan anne baba sayısının artmasıyla çocuklar çoğu zaman evde yalnız kalıyor ve ailesiyle geçirdiği zaman azalması daha yalnız hissettiriyor. Ayrıca yoğun eğitim sistemi de çocukların yalnızlaşmasına yol açmaktadır. Dersler, sınavlar, etütler, kurslar ve benzeri eğitim alanları, çocukların zamanının büyük kısmını doldurmakta, oyun ve sosyalleşme için yeterli alan bırakmamaktadır. Dünya da yaşanan COVİD-19 virüsü de çocuk yalnızlaşmasına büyük rol oynamakta. Uzun süren bu pandemi dönemi, çocukların karantina altında evlere kapanması sosyal becerilerinin gelişimini olumsuz etkilemiştir. Bu dönemin etkisi birçok çocukta görülmekte.
Günümüz çocuklarının daha yalnız hissedilmesinin nedeni tek bir faktör değil, teknoloji, güvenlik kaygıları, eğitim hayatı, dağlık koşulları, yaşam tarzı ve benzeri koşullar bu durumu güçlendiriyor. Çocukların daha çok sosyalleşebilmesi için ailelerin, okulların, toplumun önemli açıda büyük önlemler almalı ve daha dikkat göstermeliler.