Merhaba, ben Kerem. Yaz tatilinden beri kedi istiyordum. Annem ve babam her seferinde “Doğum gününde alacağız.” diyorlardı.
Doğum günüm geldiğinde sabah gözlerimi açtığımda gördüklerime inanamadım. Yatağımın önünde minik bir yavru kedi duruyordu! Bir anda annem, babam, akrabalarım ve en iyi arkadaşlarım birden “SÜPRİZ!” diye ortaya çıktılar. Doğum günü pastamı kucağıma koydular ve “İyi ki doğdun Kerem!” şarkısını söylemeye başladılar.
O an çok mutluydum. Arkadaşlarımla ve kedimle birlikte oyunlar oynadım. Gerçekten hayatımın en güzel doğum günüydü.
Günün ilerleyen saatlerinde hepimiz çok yorulmuştuk. Etraf bayağı dağılmıştı ve etrafı toplarken odamda bir şey fark ettim: Kedim yoktu!
Hemen anneme “ANNEEEEE, KEDİM YOK!” diye bağırdım. Sonrasında annem ve babamla kedimi aradık. En sonunda kalem kutumun içine girmeye çalışırken kuyruğunu gördüm. Onu bulduğumda çok güldüm. Sonra kedimi alıp minderine koydum ve bir süre onu izledim; yaptıkları gerçekten çok komikti.
O gün içinde hem şaşkınlık, hem mutluluk hem de biraz da korku yaşadım. Tüm bu duyguların sebebi olan kedimi çok seviyorum. Bir evcil hayvana sahip olmak, bence dünyanın en güzel şeyi olmalı.