Sabah uyandığımda kedim Badem üstümdeydi ve bana, “Kalk hadi, canım sıkıldı,” diyordu. Gözlerime inanamadım. Ben mi yanlış görüyordum, yoksa hayvanlarla mı konuşuyordum? Evet, gerçekten hayvanlarla konuşabiliyordum!
Badem’le biraz oynadıktan sonra okula gittim. Durumumu arkadaşlarıma anlattım ve onlar da bana inandı. Tabii ki! Teneffüste bahçeye çıktık. O sırada iki kişi birbirine “Seni yakalayacağım” ve “Hayır, yakalayamayacaksın” diyordu. Sesin geldiği yöne doğru yürüdüm. Karşımda Best ve Tepe vardı. Meğer oyun oynuyorlarmış. Bana, “Bizimle oynar mısın?” diye sordular. Ben de hemen kabul ettim. Onlarla oynarken okulun her ayrıntısına kadar bana her şeyi öğrettiler.
Daha sonra tavşanların yanına gittim. Biri bana çim yemek istediklerini söyledi. Hemen onlara çim verdim. Tavuklar da sıkıldıklarını ve başka şeyler yapmak istediklerini söylediler. Onlara ne yapabileceklerini düşündüm, belki yeni oyunlar oynayabiliriz.
Eve dönerken kuşlar bana, “Uçmak ister misin?” diye sordular. Zaten annemle babam yanımda değildi ve tek başımaydım. Bu fırsatı kaçırmak istemedim. Kuşlara tutundum ve birlikte gökyüzüne yükseldik. Uçmak, gerçekten harika bir deneyimdi!
Eve döndüğümde hemen annemle babama bu özel yeteneğimi anlattım. İlk başta bunun sadece bir hayal olduğunu düşündüler, gerçek olmadığını sandılar. Ama sonra Badem’in bana söylediği özel bir sözü onlara tekrar ettim. Şaşırdılar ve sonunda bana inandılar.
O günün sonunda yatağımda uyumadan önce Badem yastığımın kenarına kıvrıldı ve bana, “İyi geceler,” dedi. Gülümsedim. Hayvanlarla konuşabilmek… Bu, hayatımda başıma gelen en güzel şeydi.