Merhaba, ben Alina. Rus arkadaşım Sasha ile birlikte Mars’a çıkan ilk kadın bilim insanları ve astronotlarız. Buradan, hâlâ Dünya’da olan aileme, arkadaşlarıma ve benden haber bekleyen herkese sesleniyorum. (2035 yılındayız, mektup yazmamı beklemediniz değil mi?)
Dün, meslektaşlarımla yaptığımız keşifte bulduğumuz su örneğini incelemek öncelikli görevlerimden biri. Üssümüzde bir laboratuvar var ancak en gelişmiş kısmını üssümüzden birkaç metre uzağa kurduk. Oraya gitmeden önce özel kıyafetlerimi giymem gerekiyor. Ama önce biraz elma püresi yiyorum—burada yemek yemekteki en büyük zorluk, yiyeceklerin havada süzülmesi ve herhangi bir makinenin arasına kaçıp arızaya neden olabilmesi. Tabii özel kıyafetlere alışmak da kolay değil. 2035 yılının en gelişmiş teknolojisiyle tasarlanmış olsalar da hâlâ biraz rahatsızlar.
Laboratuvardaki araştırmalarımız sonucunda, topladığımız su örneğinin bazı işlemlerden geçtikten sonra içilebilir olduğunu keşfettik. Bir an önce Mars’taki çalışmalarımızı tamamlayıp ailemin yanına dönmek ya da buranın yaşanabilir bir gezegen olduğunu kanıtlayarak ailemi buraya çağırmak istiyorum. Buradaki en büyük zorluk, annemden ve kardeşimden bu kadar uzak olmak. Ancak ekibim ve araştırmalarımızın sonuçlarını merakla bekleyen insanlar için psikolojimi sağlıklı tutmaya çalışıyorum.
Son olarak eğer Mars’ın gerçekten yaşanabilir bir gezegen olduğunu kanıtlayabilirsek, en büyük dileğim buranın da Dünya gibi mahvedilmemesi olur.