Günlerden bir gün, okumayı çok seven Cemre adlı bir kız rekorlar kitabını inceliyormuş. Bu kitabı incelerken bir rekor dikkatini çekmiş. Bu rekorda Nuran adlı bir kişi 15 dakikada üç tane hikaye yazmış ve hikayeleri önceden planlamadan o anda yazıyormuş. Cemre bu durumdan çok etkilenmiş ve 10 dakikada 4 tane hikaye yazmayı kafasına koymuş. Amacına ulaşabilmek için çalışmaya başlamış. Boş zamanlarında, derste, teneffüste, evde, yüzme antrenmanını beklerken, parkta, arabada, serviste…
En sonunda o kadar çok çalışmış ve pes etmemiş ki Cemre yarışmalara katılma kararı almış. Yarışma zor da olsa, kolay da olsa vaz geçmeden yazmaya devam etmiş. Yazmış, yazmış ve yazmış. Yarışma bitip eve döndüğünde elinde ikincilik kupasını tutuyormuş. Kendisi çok mutlu ve heyecanlıymış çünkü çok sevdiği bir arkadaşı olan Ada bu yarışmada birinci olmuş ve ikisi de birbirlerini tebrik etmişler.
Herkes Cemre’nin eve gelmesini bekliyormuş çünkü akıllarına bir soru takılmış. Neden birincilik kupası değil de ikincilik kupasını istediğini sormuşlar, Cemre de demiş ki: “Son değilim, baş değilim, tam ortayım ve böyle de mutluyum çünkü emek verdim.” Böylece Cemre yazma yolculuğuna devam etmiş.